روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۷۰

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

احمد بن مهران عن عبد العظيم بن عبد الله الحسني عن ابن ابي عمير قال اخبرني اسباط بياع الزطي قال :

كُنْتُ عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ فَسَأَلَهُ رَجُلٌ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ فِي ذََلِكَ‏ لَآيََاتٍ لِلْمُتَوَسِّمِينَ `وَ إِنَّهََا لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ‏ قَالَ فَقَالَ نَحْنُ اَلْمُتَوَسِّمُونَ وَ اَلسَّبِيلُ فِينَا مُقِيمٌ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۷۷

اسباط- فروشنده غلامان هندى- گفت: من نزد امام صادق (ع) بودم كه مردى تفسير قول خداى عز و جل (۷۵ و ۷۶ سوره حجر): «به راستى در اين آياتى است براى انديشه‏كنندگان بافر است و به راستى كه براى آن قريه راه پابرجائى بود» گويد كه: فرمود: ما هستيم متوسمان و راه حق در ما پا بر جا است.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۳۱۶

اسباط گويد: خدمت امام صادق عليه السلام بودم كه مردى از آن حضرت راجع بقول خداى‏ عز و جل (۷۵ سوره ۱۵) «براى باريك‏بينان در آن امر نشانه‏هاست و آن قريه در راهى پا برجاست» سؤال كرد، حضرت فرمود: مائيم باريك‏بينان و آن راه در خاندان ما پا برجاست.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۷۰۵

احمد بن مهران، از عبدالعظيم بن عبداللَّه حسنى، از ابن ابى عُمير روايت كرده است كه گفت: خبر داد مرا اسباط زُطّى فروش «۴» و اسباط گفت كه: در خدمت امام جعفر صادق عليه السلام بودم، پس سائلى آن حضرت را سؤال كرد از قول خداى عزّوجلّ: «فِي ذلِكَ لَآياتٍ‏ __________________________________________________ (۴). و زطّى، جامه‏اى است منسوب به سوى زُطّ، به ضمّ زاى معجمه و تشديد طاى مهمله، كه طائفه‏اى از اهل هندند. (مترجم)

لِلْمُتَوَسِّمِينَ* وَ إِنَّها لَبِسَبِيلٍ مُقِيمٍ» «۱»، يعنى: «به درستى كه در اين (يعنى هلاك كردن ما قوم لوط را) هر آينه نشان‏هاست از براى عبرت و پند صاحبان فراست را (كه به فطانت در چيزها نگرند و حقيقت و علامت آن را بشناسند). و به درستى كه شهرهاى مؤتفكه هر آينه در سر راهى است دائم السلوك و ممّر قافله». اسباط مى‏گويد كه: حضرت فرمود كه: «ماييم متوسمّين (كه در چيزها مى‏نگريم و هر چه در آنهاست مى‏بينيم) و اين راه (كه امامت يا فراست است) در ما ثابت و دايم است». __________________________________________________

(۱). حجر، ۷۵ و ۷۶.