روایت:الکافی جلد ۱ ش ۵۱۱

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

علي بن ابراهيم باسناده عن ابي عبد الله ع :

فِي قَوْلِ اَللَّهِ تَعَالَى‏ اَلَّذِينَ يَتَّبِعُونَ‏ اَلرَّسُولَ اَلنَّبِيَّ اَلْأُمِّيَ‏ اَلَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي‏ اَلتَّوْرََاةِ وَ اَلْإِنْجِيلِ‏ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهََاهُمْ عَنِ اَلْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ اَلطَّيِّبََاتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ اَلْخَبََائِثَ‏ إِلَى قَوْلِهِ‏ وَ اِتَّبَعُوا اَلنُّورَ اَلَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ‏ أُولََئِكَ هُمُ اَلْمُفْلِحُونَ‏ قَالَ اَلنُّورُ فِي هَذَا اَلْمَوْضِعِ عَلِيٌّ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ‏ وَ اَلْأَئِمَّةُ ع‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۱۰۳

امام صادق (ع) در تفسير قول خداى تعالى: «آنان كه پيروى مى‏كنند از اين پيغام بر و خبرگزار درس ناخوانده ما كه اوصاف او را در تورات و انجيل نبشته مى‏يابند كه آنها را امر به معروف و نهى از منكر مى‏نمايد و طيبات را بر آنان حلال و پليدى‏ها را بر آنان حرام مى‏كند» تا آنجا كه مى‏فرمايد: «و پيروى كردند نورى را كه با او فرود آمده است همانها رستگارانند» فرمود: نور در اينجا على امير المؤمنين و ائمه عليهم السلام‏اند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۱, ۲۷۷

امام صادق (ع) راجع بقول خداى تعالى (۱۵۷ سوره ۷) «كسانى كه پيروى ميكنند از رسول و پيغمبرى كه درس ناخوانده است و اوصافش را در توراة و انجيل نزدشان نوشته مييابند، ايشان را بكار نيك واميدارد و از كار زشت نهى ميكند و پاكيزه‏ها را براى ايشان حلال و پليدى‏ها را برايشان حرام ميسازد- تا آنجا كه فرمايد- و پيروى كنند از نورى كه با او نازل شده، تنها ايشان رستگارند» فرمود مقصود از نور در اينجا [على‏] امير مؤمنان و ائمه (ع) ميباشند.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۶۱۵

على بن ابراهيم، به اسناد خويش، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است در قول خداى عزّوجلّ: «الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوباً عِنْدَهُمْ فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ يَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ يَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ وَ يُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّباتِ وَ يُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبائِثَ» تا قول آن جناب «وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»، كه آن حضرت فرمود كه: «نور در اين موضع، امير المؤمنين على و امامانند عليهم السلام». (و آنچه از آيه ذكر نشده، اين است كه: «وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ» «۱»). و ترجمه آن به ترتيب آيه اين است كه: «پرهيزكاران و مؤمنان كه رحمت براى ايشان مى‏فرستيم، آنانند كه پيروى مى‏كنند فرستاده خدا را كه محمد است. و صفتش اين است كه پيغمبرى است نانويسنده و ناخواننده (يا منسوب است به مكّه كه امّ القرى است كه در مكّه متولّد گرديده). آن‏كه مى‏يابند او را (يعنى نام و وصف او را) نوشته نزد ايشان در تورات موسى و در انجيل عيسى. امر مى‏فرمايد ايشان را به نيكى (كه توحيد است و توابع آن) و باز مى‏دارد ايشان را از كار ناشايست (كه شرك است و لوازم آن)، و حلال مى‏كند از براى ايشان چيزهاى پاكيزه را، و حرام مى‏گرداند بر ايشان چيزهاى پليد را، و وضع مى‏كند از ايشان، بار گران ايشان را (كه تكاليف شاقّه را از ايشان برمى‏دارد و نيز بر مى‏دارد از ايشان غل‏ها و بندهايى كه بود بر ايشان، چون تعيين قصاص در قتل، بدون جواز عفو و ديه و غير آن از آنچه در زمان موسى عليه السلام بود كه آنها را مانند غل‏ها در گردن داشتند). پس آنان كه ايمان آوردند به اين پيغمبر، و تعظيم كردند او را، و يارى دادند او را بر دشمنان، و پيروى نمودند آن نورى را كه فرو فرستاده شد با او، اين گروه مذكورين، ايشانند رستگاران از عذاب و رسندگان به رحمت و ثواب». __________________________________________________

(۱). اعراف، ۱۵۷.