عَسْعَس
«عَسْعَسَ» از مادّه «عسعسة» در اصل به معناى تاریکى رقیق است و از آنجا که در ابتدا و انتهاى شب تاریکى رقیق تر مى شود، این معنا در مورد روى آوردن یا پشت کردن شب به کار مى رود، و اطلاق کلمه «عَسَسَ» به مأموران شب گرد، نیز به همین مناسبت است.
ریشه کلمه
- عسعس (۱ بار)
قاموس قرآن
[تكوير:17-19]. راغب گفته: عسعسه و عساس رقيق شدن تاريكى است و آن در اول و آخر شب است و «عسعس الليل» را بدين جهت آمدن و رفتن شب معنى كرده كه در هر دو حالت تاريكى رقيق است. به نظرالميزان به قرينه «وَالصُّبْحِ اَذا تَنَفَّسَ» آن را رفتن شب معنى كردن بهتر است. يعنى: قسم به شب آنگاه كه برود و قسم به روز آن گاه كه امتداد يابد، اين قرآن گفته فرستاده محترم (جبرئيل) است. در نهايه گويد: «فى حَديثِ عَلِىٍّ عليه السلام اَنَّهُ قامَ فى جَوْفِ اللَّيْلِ لِيُصَلّى فَقالَ وَ اللَّيْلِ اِذا عَسْعَسَ» آن گاه آن را آمدن و رفتن شب گفته است اين كلمه در كلام الله فقط يكبار آمده است.
