اللّوّامَة

آیات شامل این کلمه

«لوّامه» از مادّه «لَوم» صیغه مبالغه است و به معناى «بسیار ملامت کننده» مى باشد.

«نفس لوّامه» که در آیات مورد بحث به آن اشاره شده، روحى است بیدار و نسبتاً آگاه، هر چند هنوز در برابر گناه مصونیت نیافته، گاه لغزش پیدا مى کند و در دامان گناه مى افتد اما کمى بعد بیدار مى شود، توبه مى کند و به مسیر سعادت باز مى گردد، انحراف درباره او کاملاً ممکن است، ولى موقتى است نه دائم، گناه از او سر مى زند، اما چیزى نمى گذرد که جاى خود را به ملامت و سرزنش و توبه مى دهد.

این همان چیزى است که از آن به عنوان «وجدان اخلاقى» یاد مى کنند، در بعضى از انسان ها بسیار قوى و نیرومند است و بعضى بسیار ضعیف و ناتوان، ولى به هر حال، در هر انسانى وجود دارد، مگر این که با کثرت گناه آن را به کلّى از کار بیندازد.

ریشه کلمه

• لوم‌ (۱۴ بار)

• ال

کلمات نزدیک مکانی

أُقْسِم لا أَ بِالنّفْس يَحْسَب الْإِنْسَان أَلّن نَجْمَع وَ الْقِيَامَة بَلَى عِظَامَه بِيَوْم

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...