حُقُبا
«حُقُب» به معناى «مدت طولانى» است که بعضى آن را به «هشتاد سال» تفسیر کرده اند; و منظور موسى(علیه السلام) از ذکر این کلمه این بوده است که من دست از تلاش و کوشش خود براى پیدا کردن گم شده ام، برنخواهم داشت، هر چند سال ها به این سیر خود ادامه دهم.
ریشه کلمه
- حقب (۲ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن عنق) دهر. زمان. (مجمع) جمع آن احقاف است [كهف:60] آرام نگيرم تا به مجمع دو دريا برسم يا مدّتى دراز راه بروم. * [نباء:21-23] حقّا كه جهنّم كمين گاه و براى طاغيان محل بازگشت است و مدّتها در آن به سر برند. راغب حقبه را مدّتى مبهم از زمان گفته است . از زجاج نقل شده كه حقب هشتاد سال است و نيز حقب را چهل سال گفتهاند و ايضاً مدّت دراز (دهر طويل) معنى كردهاند در نهج البلاغه خطبه 87 هست: «... وَلاخَلَتْ فيما بَيْنَهُمُ الْاَحْقابُ وَ الْقُرُنُ» ميان شما و آنها زمانها و قرنها (دورآنها زمانها و مدّتها اراده شده است به هر حال آيه «لابِثينَ فيها اَحْقاباً» دلالت بر خلود ندارد.
