صَبّار
از الکتاب
«صبّار» از مادّه «صَبْر» و «شکور» هر دو صیغه مبالغه است که یکى فزونى صبر و استقامت را مى رساند و دیگرى فزونى شکرگزارى نعمت، اشاره به این که افراد باایمان نه در مشکلات و روزهاى سخت دست و پاى خود را گم مى کنند و تسلیم حوادث مى شوند و نه در روزهاى پیروزى و نعمت، گرفتار غرور و غفلت مى گردند.
ریشه کلمه
- صبر (۱۰۳ بار)
کلمات نزدیک مکانی
لِکُل شَکُور وَ لَآيَات ذٰلِک فِي إِن أَو يُوبِقْهُن لَقَد إِذ اللّه إِذَا غَشِيَهُم صَدّق بِمَا قَال عَلَيْهِم کَسَبُوا مَوْج مُوسَى لِقَوْمِه إِبْلِيس کَالظّلَل ظَهْرِه اذْکُرُوا يَعْف ظَنّه مُمَزّق دَعَوُا آيَاتِه نِعْمَة بِأَيّام عَلَى کُل عَن مِن فَاتّبَعُوه ذَکّرْهُم رَوَاکِد مَزّقْنَاهُم لِيُرِيَکُم فَيَظْلَلْن
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
