رَهْطُک
ریشه کلمه
قاموس قرآن
عشيره و قوم (مجمع) [هود:91]. اگر كسانت و عشيره ات نبود هر آينه سنگسارت ميكرديم راغب گويد اطلاق رهط بر عشيره در صورتى است كه از ده كمتر باشند و گفته شده: تا چهل نفر يا هفت تا ده و يا از ده كمتر گفته است. صحاح گويد: رهط قوم و قبيله مرد است و آن از ده كمتر است كه همه مرد باشند. [نمل:48]. در شهر نه عشيره بودند كه فساد مىكردند در الميزان گفته: گفتهاند مراد از رهط اشخاص است لذا تميز تسعه ئاقع شده يعنى در شهر نه نفر بودند كه فساد مىكردند. در مجمع آنها را نه نفر از اشراف قوم صالح شمرده كه مردم را اغواء مىكردن آنگاه نام آنها را از ابن عباس نقل مىكند. زمخشرى نيز آنها را اشخاص گفته و نامهايشان را شمرده است و در جواب اينكه بايد مميّز عدد از سه تا ده جمع باشد؟ گويد: رهط در معنى جمع است گوئى تقدير چنين است «و مان فى المدينة تسعة انفس» ولى نا گفته نماند اگر رهط به معنى اوّلى گرفته شود بهتر خواهد بود. براى رهط و «نفر» فرقى است كه در «نفر» خواهد آمد انشاءاللّه.
