بِأَحْسَنِهَا
«أَحْسَنِهَا» از مادّه «حسن» است و این که در آیه بالا مى خوانیم: «بهترین این دستورات را بگیرند»، نه به این معناست که در میان آنها «بد» و «خوب» بوده است و آنها وظیفه داشته اند خوب ها را بگیرند و بدها را رها کنند; و یا «خوب» و «خوب تر» داشته و موظف بوده اند تنها «خوب ترها» را انتخاب نمایند. بلکه گاهى کلمه «افعل تفضیل» به معناى «صفت مشبّهه» مى آید و آیه مورد بحث ظاهراً از این قبیل است; یعنى «احسن» به معناى «حسن» است. اشاره به این که جمیع این دستورات حسن است و نیک. این احتمال نیز در آیه فوق وجود دارد که «احسن» به همان معناى بهتر و افعل تفضیل بوده باشد. اشاره به این که در میان این دستورات، امورى مجاز شمرده شده است (همانند قصاص) و امورى از آن بهتر معرفى شده (همانند عفو و گذشت). یعنى به پیروانت بگو: تا مى توانند آنچه بهتر است را انتخاب کنند و فى المثل عفو را بر قصاص (جز در موارد خاص) ترجیح دهند. این احتمال وجود دارد که ضمیر «أَحْسَنِها» به «قُوّة» یا «أخذ به قوّة» باز گردد; اشاره به این معنا که آنها را به بهترین نوع از جدّیّت و قوّت و قدرت بگیرند.
ریشه کلمه
