عَتَوْا
از الکتاب
«عَتَوا» از مادّه «عُتوّ» (بر وزن غلوّ) به معناى خوددارى از اطاعت فرمان است و این که بعضى از مفسران آن را به معناى خوددارى تفسیر کرده اند بر خلاف چیزى است که ارباب لغت گفته اند.
ظاهر این است که این جمله، در سوره «ذاریات» اشاره به تمام سرپیچى هایى است که آنها در طول دعوت صالح(علیه السلام) داشتند، مانند بت پرستى و ظلم و ستم و از پاى درآوردن ناقه اى که معجزه «صالح»(علیه السلام) بود، نه فقط سرپیچى هایى که در طول این سه روز انجام دادند و به جاى توبه و انابه به درگاه خدا، در غفلت و غرور فرو رفتند.
ریشه کلمه
- عتو (۱۰ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ عَن يَفْسُقُون فَلَمّا عُتُوّا يَوْم أَنْفُسِهِم کَبِيرا بِمَا مَا کَانُوا أَمْر النّاقَة کَافِرُون نُهُوا فَعَقَرُوا يَرَوْن الْمَلاَئِکَة فِي رَبّهِم عَنْه اسْتَکْبَرُوا بِه بَئِيس قُلْنَا لَقَد آمَنْتُم لا بِعَذَاب قَالُوا بُشْرَى رَبّنَا بِالّذِي ظَلَمُوا لَهُم يَا يَوْمَئِذ الّذِين کُونُوا صَالِح إِنّا نَرَى ائْتِنَا قِرَدَة أَو خَاسِئِين
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
