إِمّا
از الکتاب
«إِمّا» در اصل مرکب از «إِنْ» و «مَا» بوده است که «إِنْ» حرف شرط است و «مَا» براى تأکید شرط آمده است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
بِكسر اوّل پنج معنى دارد، اِبهام، تخيير، اباحه و تفصيل. اِبهام: مثل [توبه:106] یعنی وضع و آینده آنها مبهم است یا خدا عذاب مىکند و یا مىبخشد. تخییر: مثل [كهف:86] یعنی اختیارداری خواه عذاب بکنی و خواه نیکو رفتار نمائی. تفصیل: مثل [انسان:3]، راجع به تفصیل بیشتر، به کتب لغت رجوع شود.
کلمات نزدیک مکانی
وَ أَن إِمّا يَا مَن مَا تُلْقِي الشّيْطَان اللّه مِن مُوسَى إِنّا کَفُورا نَکُون يُوعَدُون قَالُوا حَتّى يَنْزَغَنّک يُعَذّبُهُم شَاکِرا الْعَذَاب قَال تُعَذّب رَب فَلا السّبِيل السّاعَة يَتُوب الْقَرْنَيْن هَدَيْنَاه فَسَيَعْلَمُون عَلَيْهِم أَعْتَدْنَا لِأَمْر بَعْد ذَا نَزْغ تَتّخِذ لِلْکَافِرِين رَأَوْا عَنْهُم إِذَا إِلاّ هُو بَصِيرا مُرْجَوْن فِيهِم فِي فَاسْتَعِذ أَوّل نَحْن اسْتَعْلَى الْمُقَرّبِين أَو إِحْسَانا يَأْتِيَنّکُم سَلاَسِل تَخَافَن آدَم يَبْلُغَن تُرِيَنّي الْحَرْب تُعْرِضَن آخَرُون سَمِيعا الْجَاهِلِين عَظِيم يُنْسِيَنّک فِدَاء نُرِيَنّک مُهْتَدِين يَذّکّرُون بَعْض قُلْنَا عِنْدَک بِالْوَالِدَيْن لِرَبّه کَانُوا حُسْنا لَعَلّهُم الْمُلْقِين أَلْقُوا عَن يُشْرِکُون رُسُل غَيْرِه بَنِي بِاللّه قُل حَظّ عَلِيم لا يَقُصّون رَحْمَة لَمِن فَتَعَالَى نَعِدُهُم أَلْقَى إِيّاه قَوْما
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
