شَنَآن
از الکتاب
ریشه کلمه
- شن‌ء (۳ بار)
قاموس قرآن
[مائده:8]. شنئان به فتح نون و سكون آن خوانده شده و آن بر هر ئو قرائت مصدر است (مجمع و اقرب) و به سكون نون به معنى وصف نيز آمده است (راغب و اقرب) و معنى نيز آمده است (راغب و اقرب) و معنى آن على اىّ حال بغض و كينه است يعنى: بغض و عداوت وادار نكند عدالت كنيد. شانىء: كينه ور. دشمن. [كوثر:3]. در نهج البلاغه خطبه 222 آمده «وَ مَعْجُونَهٍ شَنِئْتُها كَاَنَّما عُجِنَتْ بِريقِ حَيَّةٍ اَوْقَيْئِها» يعنى معجونى كه آن را مبغوض داشتم گوئى با آب دهان و استفراق مارى خمير شده است.
کلمات نزدیک مکانی
وَ قَوْم يَجْرِمَنّکُم لا أَن عَلَى أَلاّ صَدّوکُم بِالْقِسْط فَاصْطَادُوا عَن تَعْدِلُوا شُهَدَاء الْمَسْجِد حَلَلْتُم اعْدِلُوا الْحَرَام هُو لِلّه إِذَا أَقْرَب قَوّامِين لِلتّقْوَى تَعْتَدُوا رِضْوَانا کُونُوا آمَنُوا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
