بُرُوج
«بُرُوج» جمع «برج» در اصل، به معناى قصر است، و بعضى آن را به معناى «شىء ظاهر و آشکار» مى دانند. نام گذارى قصرها و عمارت هاى بلند و مرتفع را به این نام، به خاطر وضوح و ظهورشان دانسته اند، به همین جهت، قسمت مخصوصى از دیوار اطراف شهر یا محل اجتماع لشکر که بروز و ظهور خاصى دارد «برج» نامیده مى شود، و هنگامى که زن زینت خود را آشکار سازد «تَبَرَّجَتِ الْمَرْأَةُ» مى گویند. بعضى از محققین معتقدند: این کلمه از واژه فارسى «بُرز» که معناى بلندى، بزرگى و شکوه است گرفته شده و برج هاى آسمانى، یا به معناى ستارگان درخشان و روشن آسمان است، یا به معناى «صورت هاى فلکى»، یعنى مجموعه اى از ستارگان است که در نظر ما شباهت به یکى از موجودات زمینى دارد. و برج هاى دوازدهگانه، دوازده صورت فلکى است که خورشید در مسیر سالانه خود در هر ماه محاذى یکى از آنها قرار مى گیرد (البته خورشید حرکت نمى کند بلکه زمین به دور آن مى گردد، ولى به نظر مى رسد خورشید جا به جا مى شود و محاذى یکى از این صورت هاى فلکى مى گردد). این صورت هاى دوازده گانه عبارتند از: حمل، ثور، جوزا، سرطان، اسد، سنبله، میزان، عقرب، قوس، جدى، دلو، و حوت، که به ترتیب صورت هاى گوسفند، گاو، دو پسر بچه که مشغول گردو بازى هستند، خرچنگ، شیر، خوشه، ترازو، عقرب، کمان، بز، دلو و ماهى است.
ریشه کلمه
- برج (۷ بار)
