صِبْغَة
ریشه کلمه
- صبغ (۳ بار)
قاموس قرآن
به فتح رنگ كردن و به كسر آن به معنى رنگ شده است (مصبوغ) ولى اقرب هر دو را مصدر گفته است «صبغ الثوب... صبغاً: لونّه». [بقره:138]. صيغه دلالت بر نوع دارد به نظرم آن مفعول فعل نحذوف است مثل «اعنى و الزموا» اين آيه بيان آيه 136 است در آيه 135 از اهل كتاب نقل شده كه مىگفتند [بقره:135]، [بقره:136]. آن وقت پس از آيه ديگر فرموده «صصِبْغَةَاللّه» يعنى: ايمان به اين پيغمبر پيامبران ديگر رنگ خدائى و دين خداست و رنگ خدائى و دين خداست و رنگ خدائى بهترين رنگ خداست و ما به او عابديم. منظور از صبغه ايمان و دين است. عياشياز امام صادق عليه السلام نقل كرده فرمود: اَلصِّبغَةُ اَلْاِسلامُ. در مجمع نيز آن را نقل كرده است . * [مؤمنون:20]. صبغ به معنى خورش است. علت تسميه آن است كه نان در خورش مثل سركه و روغن فرو رفته رنگين مىشود (اقرب) معنى آيه در «دهن» گذشت. غسل تعميد در اقرب الموارد در «عمد» ذيل كلمه معموديه مىنويسد: معموديّه اولين اسرار دين مسيحى و درب نصرانيت است. و آن تغسيل طفل و غير طفل است. با آب، به نام آب، ابن، روح القدس. (مراد ازاب خدا و از ابن عيسى است). در مجمع فرموده: بعضى از نصارى مولود خويش را آبى كه به آن معموديّه كويند فرو مىبردند.. به قولى يهود و نصارى فرزندان خويش را رنگ يهوديت و نصرانيت مىزدند يعنى دين خويش را به آنهاتلقين مىكردند. راجع به اين قول است كه عمربن الخطاب از بنى تغلب پيمان گرفت كه فرزندان خويش را رنگ نصرانيّت نزنند. بلكه آنها را بگذارند بزرگ شوند سپس هر دين را كه خواستند بپذيرند . هاكس آمريكائى در قاموس كتاب مقدس مادّه «تعميد» درباره اين غسل مفصل بحث كرده است. غرضآن كه بعضى گفتهاند: مراد از صبغةاللّه در آيه شريفه، ردّ تعميد است يعنى رنگ خدائى بهتر است نه صيغه تعميد.
