فَسَيَکْفِيکَهُم
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
كفايت به معنى بى نيازى است «كَفَى الشَّىْءُ كِفايَةً» يعنى به واسطه آن بى نيازى حاصل شد در مجمع آمده «اَلْكِفايَةُ بلُوُغُ الْغايَةًفى مِقْدارِ الْحاجَةِ». [نساء:6]. بس است و بى نياز مىكند خدا در حسابگرى راجع به زائد بودن و نبودن باء در فاعل «كفى» در اول باب باء صحبت شده به آنجا رجوع شود [احزاب:25]. خدا مؤمنان را ازجنگ كفايت كرد و بى نيازى بخشيد كه احزاب خندق را با طوفان و ايجاد رعب و كشته شدن عمروبن عبدود به دست على «عليه السلام» وادار به پراكندگى و عقب نشينى كرد. * [بقره:137]. خدا تو را از آنها كفايت مىكند به تو آزارى نمىرساند خدا شنوا، داناست.
کلمات نزدیک مکانی
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
