سَنَة
ریشه کلمه
- سنو (۲۰ بار)
قاموس قرآن
سال. [عنكبوت:14]. جمع آن در قرآن سنون است. [كهف:11]. بعضى گويند: اصل آن سنه است به دليل آنكه سنهات جمع بسته مىشود و بعضى گويند: سنواست كه جمع آن سنوات آيد و اين دومى مشهورتر است (اقرب). راغب ذيل لغت عوم مىگويد: كلمه سنه اكثراً به سال قحطى و سختى اطلاق مىشود به عكس «عام» كه به سال فراوانى و راحتى گفته مىشود در لفظ سنه نيز نظير آن را گفته است. اين سخن در اقرب و ساير كتابها نيز كتابها نيز گفته شده است. على هذا معنى آيه [اعراف:130]. آن است كه: آل عمران را با سالهاى سخت كه پر از قحطى و فشار بود و با نقص ثمرات مؤاخذه كرديم. در مجمع ذيل آيه فوق از شاعرى نقل شده: كَأَنَّ النّاسَ اِذْفَقَدُوا عَلَيّاً نَعامٌ جالَ فى بَلَدٍ سِنينا گوئى مردم آنگاه كه على عليه السلام را از دست دادند: شتر درغهائى اند كه در سرزمين پر از قحطى نيز گفتهاند و شعر از آن است . نا گفته نماند سنه در سالهاى غير سختى نيز به كار رفته مثل [بقره:96]، [يونس:5]. بقيه سخن را در «عام» مطالعه كنيد.
