طه ٥٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۴۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

گفت: «آگاهی مربوط به آنها، نزد پروردگارم در کتابی ثبت است؛ پروردگارم هرگز گمراه نمی‌شود، و فراموش نمی‌کند (و آنچه شایسته آنهاست به ایشان می‌دهد)!

|گفت: علم آن در كتابى نزد پروردگار من است. پروردگارم نه دچار خطا مى‌شود و نه فراموش مى‌كند
گفت: «علم آن، در كتابى نزد پروردگار من است. پروردگارم نه خطا مى‌كند و نه فراموش مى‌نمايد.»
موسی پاسخ داد که احوالشان به علم ازلی خدای من در کتاب (لوح محفوظ) ثبت است؛ هرگز از حال احدی خدای مرا خطا و فراموشی نیست.
موسی گفت: علم و دانش به [حال] آنان در کتابی [مانند لوح محفوظ] نزد پروردگار من است، که پروردگارم [بر پایه آن در پاداش دادن و کیفر نمودن] نه اشتباه می کند و نه از یاد می برد.
گفت: علم آن در كتابى است نزد پروردگار من. پروردگار من نه خطا مى‌كند و نه فراموش.
گفت علم آن با پروردگار من و در کتابی مکتوب است، و پروردگار من نه فرو می‌گذارد و نه فراموش می‌کند
گفت: دانش آن در كتابى است نزد پروردگار من پروردگار من نه خطا مى‌كند و نه فراموش.
(موسی) گفت: (تمام مشخّصات و اعمال و اقوال اقوام گذشته محفوظ و موجود است و) اطّلاعات مربوط بدیشان در کتابی عظیم و شگفت (به نام لوح محفوظ، مکتوب) است و تنها پروردگارم از آن مطّلع است و بس. پروردگار من به خطا نمی‌رود (و لذا چیزی از قلم او نمی‌افتد) و فراموش نمی‌کند (و بنابراین، چیزی از یاد او نمی‌رود. مطمئنّاً روزی جزا و سزای ایشان به تمام و کمال داده می‌شود).
گفت: «علمش در کتابی (ربانی) نزد پروردگار من است. پروردگارم نه گمراه می‌شود و نه فراموش می‌کند.»
گفت علم آن نزد پروردگار من است در کتابی که نه گم کند پروردگار من و نه فراموش کند


طه ٥١ آیه ٥٢ طه ٥٣
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١٢
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«کِتَابٍ»: کتاب عظیم و عجیب. مراد لوح محفوظ است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - تمامى احوال اقوام پیشین نزد خداوند، معلوم و محفوظ است. (فما بال القرون ... علمها عند ربّى فى کتب ) چون در سخن موسى(ع) با فرعون، عذاب تکذیب کنندگان مطرح گردید; محتمل است سؤال فرعون در این مورد باشد که با از بین رفتن اقوام گذشته و نبودن اثرى از آنان، چگونه عذابشان ممکن است؟ موسى(ع) در پاسخ مى گوید: علم بى خطا و نسیان خداوند، ضامن اجراى آن عذاب موعود است.

۲ - موسى(ع) در پاسخ فرعون، آگاهى دقیق خداوند از مشرکان نابود شده را، دلیل امکان پذیر بودن عذاب آنان خواند. (قال فما بال القرون الأُولى . قال علمها عند ربّى )

۳ - موسى(ع) با احاله علم و آگاهى در باره اقوام پیشین به خداوند، از منحرف شدن بحث به مسائل غیر اصلى جلوگیرى کرد. (فما بال ... قال علمها عند ربّى ) موسى(ع) به جاى پاسخ صریح به سؤال فرعون، علم آن را به خداوند احاله کرده است. بعید نیست فرعون با درماندگى در برابر منطق او، با طرح پرسشى در باره اقوام گذشته، سعى در منحرف ساختن بحث داشته است. از این رو موسى(ع) با احاله پاسخ به خداوند، نقشه فرعون را خنثى نموده است.

۴ - سرنوشت هر ملتى با عقاید و کردار خود آنان رقم مى خورد; نه با افکار و اعمال نیاکانشان. (قال فما بال القرون الأُولى . قال علمها عند ربّى ) پاسخ موسى و هارون(ع) این بود که اقوام پیشین، آنچه انجام داده اند، نزد خداوند محفوظ است و خود مى داند با آنان چه کند، فرجام آنها هر چه باشد، تأثیرى در سرنوشت تو ندارد.

۵ - اعمال آدمیان، در عین منزه بودن خداوند از جهل و فراموشى، در کتابى بى کم وکاست (لوح محفوظ) ثبت و ضبط مى شود. (علمها عند ربّى فى کتب لایضلّ ربّى و لاینسى ) جمله «لایضلّ...» ممکن است در مقام دفع این توهم باشد که اگر اعمال آدمیان نوشته و ثبت مى گردد، به این جهت نیست که چیزى از پروردگار جهان مخفى باشد و یا نسیان در او راه پیدا کند; بلکه جهات دیگرى دارد. نکره آوردن «کتاب» بر تفخیم آن از لحاظ احاطه کامل بر جزئیات، دلالت مى کند.

۶ - خداوند، هرگز از مخلوقات خویش غایب نبوده و از حال آنان بى خبر نمى ماند. (لایضلّ ربّى ) معناى اصلى «ضلال»، نهان بودن و غایب شدن است و به کافر از این جهت «ضالّ» گفته مى شود که نزد برهان و دلیل حضور نیافته و از آن غایب مانده است (لسان العرب). بنابراین «لایضلّ ربّى»; یعنى، پروردگار من از چیزى غایب نیست تا آن را نبیند و به آن آگاه نباشد.

۷ - خداوند، منزه از هرگونه فراموشى است. (و لاینسى )

۸ - ربوبیت خداوند بر هستى، به دور از هرگونه ناآگاهى و فراموشى است. (لایضلّ ربّى و لاینسى )

۹ - منزه بودن از جهل و فراموشى، دو ویژگى لازم براى پروردگار و مدبر هستى است. (علمها عند ربّى ... لایضلّ ربّى و لاینسى )

۱۰ - جهل و نسیان دو آفت عمده تدبیر و مدیریت است. (لایضلّ ربّى و لاینسى )

موضوعات مرتبط

  • آفرینش: ویژگیهاى مدبر آفرینش ۹
  • اسماء و صفات: صفات جلال ۷، ۸
  • اقوام پیشین: تاریخ اقوام پیشین ۱، ۲; هلاکت مشرکان اقوام پیشین ۲
  • جهل: آثار جهل ۱۰
  • خدا: تنزیه خدا ۵، ۷، ۸; حضور خدا ۶; خدا و جهل ۵، ۸; خدا و فراموشى ۵، ۷، ۸; علم خدا ۱، ۲، ۳، ۶; ویژگیهاى ربوبیت خدا ۸
  • سرنوشت: عوامل مؤثر در سرنوشت ۴
  • عقیده: آثار عقیده ۴
  • عمل: آثار عمل ۴; ثبت عمل ۵
  • فراموشى: آثار فراموشى ۱۰
  • فرعون: احتجاج با فرعون ۳
  • لوح محفوظ :۵
  • مدیریت: آفات مدیریت ۱۰
  • موسى(ع): روش احتجاج موسى(ع) ۳; قصه موسى(ع) ۲، ۳
  • نیاکان: آثار عمل نیاکان ۴

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_٥٢&oldid=11526»