طه ٣

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۵:۳۸ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

آن را فقط برای یادآوری کسانی که (از خدا) می‌ترسند نازل ساختیم.

مگر پندى براى آن كس كه [از خدا] مى‌ترسد
جز اينكه براى هر كه مى‌ترسد، پندى باشد.
تنها غرض از نزول قرآن آن است که مردم خداترس را متذکر و بیدار سازی.
[بلکه آن را نازل کردیم] تا برای کسی که [از خدا] می ترسد، زمینه توجه و یادآوری باشد.
تنها هشدارى است براى آن كه مى‌ترسد.
جز این نیست که یادآور کسی است که خشوع و خشیت داشته باشد
مگر آنكه يادكردى و پندى باشد براى كسى كه مى‌ترسد.
لیکن آن را برای پند و اندرز کسانی فرستاده‌ایم که از خدا می‌ترسند (و از او اطاعت می‌کنند).
جز اینکه برای هر که (از خدا) می‌هراسد یادواره‌ای (بزرگ) باشد.
جز یادآوریی برای آنکه می‌ترسد


طه ٢ آیه ٣ طه ٤
سوره : سوره طه
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٤
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«إِلاّ»: لیکن. امّا. «إِلاّ تَذّکِرَةً»: لیکن برای پند و اندرز. استثناء منقطع است. «تَذْکِرَةً»: آنچه مایه یادآوری و سبب پندآموزی گردد. مصدر باب تفعیل است (نگا: اعلی / و ).


تفسیر

نکات آیه

۱- هدف از نزول قرآن بر پیامبر(ص)، هشدار و توجه دادن به مردم ونصیحت کردن آنان است. (ما أنزلنا ... إلاّ تذکرة لمن یخشى) استثناء در «إلاّ تذکرة» منقطع است و «تذکرة» مفعولٌ له مى باشد; یعنى، «لکن أنزلنا للتذکرة». «تذکرة» معنایى گسترده تر از «راهنمایى» و «نشانه» دارد و هرچه را مای توجه به چیزى گردد شامل مى شود (مفردات راغب) و به معناى «وعظ» نیز مى آید (مصباح و قاموس).

۲- پیامبر(ص) مسؤول ابلاغ قرآن و تذکردادن به مردم است و در مورد به ثمرنشستن آن مسؤولیِت ندارد. (ما أنزلنا علیک ... إلاّ تذکرة لمن یخشى)

۳- تعالیم قرآن، تنها در کسانى مؤثر است که توجه به عظمت خداوند در دل آنان هراس افکنده است. (إلاّ تذکره لمن یخشى ) «خشیة» ترسى است آمیخته با احساس عظمت (مفردات راغب). متعلق «یخشى» - به قرین آی بعد که عظمت نازل کننده قرآن را بیان کرده است - خداوند است.

۴- آموزش قرآن به اهل خشیت، آسان و بى نیاز از تحمل رنج و ناراحتى است. (ما أنزلنا ... لتشقى إلاّ تذکرة لمن یخشى )

۵- فرجام بى اعتنایى به پیام هاى قرآن، هراس انگیز و هولناک است. (إلاّ تذکرة لمن یخشى ) خشیت و ترس از خداوند، به معناى هراس از مجازات هاى او در صورت مخالفت با تذکرات قرآنى است.

۶- لزوم خداترسى و هراس از فرجام مخالفت با تعالیم قرآن (إلاّ تذکرة لمن یخشى )

۷- پیام قرآن، هماهنگ با فطرت آدمى و بیدارگر آن است. (إلاّ تذکرة لمن یخشى ) «تذکرة» - آن گونه که از «لسان العرب» برمى آید - به معناى به یاد انداختن فراموش شده ها است. یادآوربودن قرآن به این است که انسان را به آنچه در فطرت او نهفته است و از آن غفلت دارد متوجه سازد.

موضوعات مرتبط

  • انسان: اهمیت تنبه انسان ها ۱
  • تذکر: اهمیت تذکر به انسانها ۲
  • ترس: عوامل ترس ۶
  • خدا: خدا ترسان و قرآن ۴
  • خشیت: آثار خشیت ۳; اهمیت خشیت ۶
  • فطرت: عوامل تنبه فطرت ۷
  • قرآن: اهمیت تبلیغ قرآن ۲; زمینه تأثیر قرآن ۳; سهولت تعلیم قرآن ۴; فرجام اعراض از قرآن ۶; فرجام شوم اعراض از قرآن ۵; فطریت تعالیم قرآن ۷; فلسفه نزول قرآن ۱; ویژگیهاى قرآن ۷
  • محمد(ص): محدوده مسؤولیت محمد(ص) ۲
  • موعظه: اهمیت موعظه ۱

منابع

برگرفته از «https://www.alketab.org/index.php?title=طه_٣&oldid=11378»