النحل ١٠٥
ترجمه
| النحل ١٠٤ | آیه ١٠٥ | النحل ١٠٦ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«یَفْتَرَی»: افتراء می‌کنند. دروغ می‌بندند (نگا: آل‌عمران / و ، یونس / ).
تفسیر
- نحل آيات ۹۰ - ۱۰۵،سوره نحل
- اشاره به احتمام شديد در اسلام به اصلاح وضع جامعه
- اشاره به معنا و اقسام دوگانه عدل (فردى و اجتماعى )
- بيان اينكه امر به عدل در ((ان الله ياءمر بالعدل و الاحسان )) امر به عدالت اجتماعىاست
- امر به احسان نسبت به ديگران در ((ان الله ياءمربالعدل و الاحسان )) و احسان نسبت به خويشاوندان در ((ايتاء ذى القربى ))
- نهى از فحشا و منكر و بغى در واقع امر به حفظ وحدت در مجتمع است
- سبب شناعت شكستن قسم
- تمثيل نقض عهد به پنبه كردن خود رشته
- انسان مسؤ ول است و اضلال خدا ابتدائى نيست و فرع بر ضلالت شخص گمراه است
- نهى مستقل از اينكه هسم وسيله خدعه و دغلكارى قرار داده شود
- مقصود از اينكه فرمود: صابران را پاداش مى دهيم ((با حسن ما كانوا يعملون ))
- ويژگيهاى حيات طيبه اى كه خداوند آن را به نيكوكاران وعده داده است
- وجوهى ديگر كه درباره مراد از حيات طيبه گفته شده است
- مراد از استعاذه به خدا از شيطان ، پناه جستن قبلى است
- استعاذه به خدا توكل به خدا است و ايمان وتوكل دو ملاك صدق عبوديت هستند
- گروهى كه شيطان بر آنان مسلط است
- اشاره به مساءله نسخ و حكمت آن و پاسخ به خرده گيرى مشركين در آيه شريفه : ((و اذابدلنا آيه مكان اية ...))
- اتهام مشركين به پيامبر(ص ) در ارتباط با مسئله نسخ
- توضيحى در مورد اينكه با نزول آيات ناسخ خداوند ايمان مؤ منين را تثبيت مى كند
- شرح و تفصيل جواب خداى سبحان به افتراى مشركين بهرسول خدا(ص ) كه گفتند مردى غير عرب به او مى آموزد
- رواياتى در ذيل آيه : ((ان الله يامر بالعدل و الاحسان ...)) و بيان مراد ازعدل و احسان
- دو روايت در ذيل آيه : ((من عمل صالحا من ذكر و انثى فلنحيينه حيوة طيبة ))
- رواياتى در ذيل آيه : ((يقولون انما يعمله بشر...))
- مؤ من هرگز دروغ نمى گويد
نکات آیه
۱- مخالفان پیامبر(ص)، آن حضرت را در استناد قرآن به خداوند دروغگو و مفترى مى دانستند. (یقولون إنما یعلّمه بشر ... إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون بأیت الله)
۲- تنها کسانى که به آیات الهى ایمان ندارند، به قرآن کریم دروغ و افترا مى بندند. (إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون بأیت الله)
۳- کفر و حق ناپذیرى، منشأ دروغ پردازى و افترا بستن به حقایق دین است. (إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون بأیت الله)
۴- عمل فاسد، زاییده عقیده باطل است. (إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون بأیت الله) «افترا» عمل فاسدى است که نشأت یافته از عقیده باطل کافران است.
۵- ساحت پیامبر(ص)، منزه از افترا بستن به خداست. (إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون بأیت الله) برداشت فوق، به خاطر این است که آیه در جواب کسانى آمده که پیامبر(ص) را مفترى شمرده اند. خداوند نیز در ردّ آنان مى فرماید: «افترا زاییده کفر است و از پیامبرى که به آیات الهى مؤمن است، افترا صادر نمى شود».
۶- ایمان، مانع افترا و دروغ پردازى است. (إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون بأیت الله)
۷- افترا زنندگان به پیامبر(ص) و قرآن، خود دروغگوى واقعى اند. (و أُولئک هم الکذبون)
۸- افترا بستن بر پیامبر(ص) و قرآن، موجب عذاب دردناک اخروى است. (لهم عذاب ألیم . إنما یفترى الکذب الذین لایؤمنون)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: مکذبان آیات خدا ۲
- افترا: افترا به خدا ۵; موانع افترا ۶
- ایمان: آثار ایمان ۶
- حق: آثار حق ناپذیرى ۳
- دروغ: موانع دروغ ۶
- دروغگویان ۷:
- دین: آسیب شناسى دینى ۳; منشأ افترا به دین ۳
- عذاب: عذاب دردناک ۸; مراتب عذاب ۸; موجبات عذاب ۸
- عقیده: آثار عقیده باطل ۴
- فساد: منشأ فساد ۴
- قرآن: دروغگویى مفتریان به قرآن ۷; کیفر افترا به قرآن ۸; مفتریان به قرآن ۲
- کفر: آثار کفر ۳
- محمد(ص): تنزیه محمد(ص) ۵; تهمت افترا به محمد(ص) ۱; تهمت دروغگویى به محمد(ص) ۱; تهمتهاى مخالفان محمد(ص) ۱; دروغگویى مفتریان به محمد(ص) ۷; کیفر افترا به محمد(ص) ۸
