۱۷٬۰۰۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۳: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←توضيح برهانى كه از جمله: «يَدعُوكُم ِليَغفِرَ لَكُم...»، براى اثبات نبوت عامه استفاده مى شود
| خط ۱۲۰: | خط ۱۲۰: | ||
و هرچند كه خداوند انسان را مجهز به فطرت كرده، و آن فطرت همواره عقايد حق و اعمال صالح را به او گوشزد مى كند، ليكن از آن جايى كه از جهت ديگر، او اين سرشت را هم دارد كه بايد به طور اجتماعى زندگى كند، و زندگى اجتماعى هم او را وادار بر پيروى هوا و هوس ها، و ظلم و فسق می کند، | و هرچند كه خداوند انسان را مجهز به فطرت كرده، و آن فطرت همواره عقايد حق و اعمال صالح را به او گوشزد مى كند، ليكن از آن جايى كه از جهت ديگر، او اين سرشت را هم دارد كه بايد به طور اجتماعى زندگى كند، و زندگى اجتماعى هم او را وادار بر پيروى هوا و هوس ها، و ظلم و فسق می کند، | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۷ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۲ صفحه ۳۷ </center> | ||
لذا تنها داشتن فطرت كافى نيست، كه او را بر پيروى روش هاى حق و عدل وادار سازد، و براى هميشه در عقايد حق و اعمال صالح استوار بماند، و گرنه، بايد اصلا گناهى موجود نشده و هيچ فردى از افراد و اجتماعى از اجتماعات، فاسد نگردد، چون همه مجهز به فطرت هستند. | |||
پس اين كه مى بينيم بعضى از افراد با داشتن فطرت، منحرف مى شوند، مى فهميم كه داشتن فطرت تنها كافى نيست. | پس اين كه مى بينيم بعضى از افراد با داشتن فطرت، منحرف مى شوند، مى فهميم كه داشتن فطرت تنها كافى نيست. | ||
