۱۶٬۹۱۱
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۲ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←رواياتى در ذيل آيه «اتى امر الله فلا تستعجلوه»
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
مؤلف: ما قبلا هم گفتيم كه آنچه از سياق به دست مى آيد، با همه اين نقل ها مخالف است. | مؤلف: ما قبلا هم گفتيم كه آنچه از سياق به دست مى آيد، با همه اين نقل ها مخالف است. | ||
==رواياتى در ذيل آيه | ==رواياتى در ذيل آيه: «أتَى أمرُ اللهِ فَلَا تَستَعجِلُوهُ»== | ||
و در تفسير | و در تفسير عياشى، از هشام بن سالم، از بعضى از اصحاب ما، از امام صادق «عليه السلام» روايت كرده كه گفت: از آن جناب از معناى آيه «أتَى أمرُ اللهِ فَلَا تَستَعجِلُوهُ» پرسيدم. | ||
فرمود: وقتى خدا از امرى به پيامبرش خبر مى دهد كه واقع خواهد شد، شما ديگر عجله مكنيد تا وقتش فرا رسد. و فرمود: وقتى خدا از چيزى خبر می دهد (و مى فرمايد)، گويا آن را آمده حساب مى كند، و لذا در اين آيه مى فرمايد: «امر خدا آمد، در آن عجله مكنيد». | |||
و | مؤلف: گويا مى خواهد اشاره به اين كند كه تعبير به ماضى، براى تحقق وقوع و حتميت آن است. | ||
و | و در الدر المنثور است كه ابن مردويه، از ابن عباس روايت كرده كه گفت: وقتى «أتَى أمرُ الله» نازل شد، اصحاب رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» مضطرب شدند، تا جمله «فَلَا تَستَعجِلُوهُ» آمد، آرام گشتند. | ||
و نيز، در همان كتاب است كه ابن جرير و ابن منذر، از ابن جريح روايت كرده اند كه گفت: وقتى آيه «أتَى أمرُ اللهِ فَلَا تَستَعجِلُوهُ» نازل شد، مردانى از منافقان به يكديگر گفتند: اين مرد مى پندارد كه امر خدا آمد، پس پاره اى از كارها را كه مى كرديد، نكنيد تا ببينيم آن امر چيست و وقتى ديدند چيزى نازل نشد و عذابى نيامد، گفتند: پس براى هميشه خاطرتان جمع باشد كه عذابى در كار نيست. | |||
سپس اين آيه نازل شد: «اقتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُم...». گفتند: اين مرد، همان پندار قبلی اش را از سر گرفته، و چون ديدند عذابى نيامد، گفتند: ديگر مطمئن باشيد كه عذابى نخواهد آمد. آنگاه آيه «وَ لَئِن أخَّرنَا عَنهُمُ العَذَابُ إلَى أُمَّةٍ مَعدُودُة...» نازل شد. | |||
مؤلف: اين روايت دلالت مى كند بر اين كه قبل از هجرت هم در ميان مسلمانان، عده اى منافق بوده اند، همچنان كه روايت ديگرى نيز شاهد اين معنا است. | |||
رسول خدا | و در همان كتاب است كه ابن ابى حاتم و طبرانى و ابن مردويه و حاكم (وى حديث را صحيح دانسته)، از عقبة ابن عامر روايت كرده اند كه گفت: رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» فرمود: قبل از آمدن قيامت، ابر سياهى از طرف مغرب، مانند سپر به شما روى مى آورد و در آسمان به طور دائم بالا رود تا تمامى صفحه آسمان را بپوشاند. آنگاه منادى ندا مى كند: يا ايّها الناس! | ||
مردم به يكديگر متوجه مى شوند كه من چنين صدايى شنيدم، شما هم شنيديد؟ بعضى مى گويند: آرى شنيدم. بعضى ديگر شك مى كنند، تا آن كه بار ديگر منادى ندا مى كند: يا ايّها الناس! باز از يكديگر مى پرسند: آيا چنين صدايى شنيديد؟ مى گويند: آرى. آنگاه ندا مى رسد: «أيُّهَا النَّاسُ أتَى أمرُ اللهِ فَلَا تَستَعجِلُوهُ». | |||
رسول خدا «صلى الله عليه و آله و سلم» اضافه كردند: پس به آن خدايى كه جانم به دست اوست، اين قدر مهلت نمى دهد كه دو نفر بزّاز كه پارچه را باز كرده اند، تا كنند، و يا مردى كه حوض را پُر مى كند، از آن به كسى يا حيوانى آب دهد، و يا مردى كه شتر خود را مى دوشد، از شيرش بياشامد، و يا هر كس ديگر كه سرگرم كار خويش است، از كار دست بكشد. | |||
<span id='link222'><span> | <span id='link222'><span> | ||
==نقد استدلال برخى از علماء به روايات فوق الذكر == | ==نقد استدلال برخى از علماء به روايات فوق الذكر == | ||
مؤلف بعضى از علماء خواسته اند از اين روايات سه گانه - كه در معناى اين روايات ، روايات ديگرى نيز هست - بفهمند كه مراد از «'''آمدن امر'''»، آمدن روز قيامت است ، و ليكن روايات چنين دلالتى ندارد. | مؤلف بعضى از علماء خواسته اند از اين روايات سه گانه - كه در معناى اين روايات ، روايات ديگرى نيز هست - بفهمند كه مراد از «'''آمدن امر'''»، آمدن روز قيامت است ، و ليكن روايات چنين دلالتى ندارد. | ||
