تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۶: تفاوت میان نسخه‌ها

در هنگامى كه در دره ها دنبالش مى گشتيم، ديديم از ناحيه «حراء» مى آيد. پرسيديم: يا رسول اللّه كجا بوديد؟ ما خيلى ناراحت شديم، و بر جان تو ترسيديم؟ و نيز به وى گفتيم: امشب از ساعتى كه شما را گم كرديم تا اين ساعت، شبى را گذرانديم كه هيچ قومى بدتر از آن را به سر نبرده است. حضرت در پاسخ ما فرمود: امشب مبلّغ جنّيان نزدم آمد. رفته بودم تا برايش قرآن بخوانم. آنگاه ما را با خود برد، و جاى پاى جنّيان را و جاى آتش و اجاقشان را به ما نشان داد. و اما اين كه كسى از ما با او بوده نه، احدى نبوده.

قُلْ إِنى لا أَمْلِك لَكمْ ضرًّا وَ لا رَشداً(۲۱)

قُلْ إِنى لَن يجِيرَنى مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَ لَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَداً(۲۲)

اين آيه عطف است بر آيه «أنّه استَمَعَ»، و جمله «أنّ المَسَاجِدَ لله» به منزله تعليل براى جمله بعد است كه مى فرمايد: «پس با خدا احدى را نپرستيد و نخوانيد». پس در حقيقت، تقدير آيه چنين است: «لا تَدعُوا مَعَ اللّه أحداً غَيرَهُ لِأنّ المَسَاجِدَ لله: با خدا احدى غير او را مخوانيد، براى اين كه مساجد تنها مالِ اوست». و مراد از «دعا»، عبادت و پرستش است. در جاى ديگر هم، عبادت را دعا و دعا را عبادت خوانده و فرموده: «وَ قَالَ رَبّكُمُ ادعُونِى أستَجِب لَكُم إنّ الّذِينَ يَستَكبِرُونَ عَن عِبَادَتِى سَيَدخُلُونَ جَهَنّم دَاخِرِين».