۱۶٬۲۶۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۶ بخش۴۱: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←تهديد منافقين و بيماردلان و شايعه پرااكنان به اخراج از شهر و مدور ساختن خونشان ،اگر از فساد دست نكشند
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
<span id='link325'><span> | <span id='link325'><span> | ||
==تهديد | ==تهديد منافقان و بيماردلان و شايعه پراكنان، به مجازات های سخت== | ||
لَّئن لَّمْ يَنتَهِ | «'''لَّئن لَّمْ يَنتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَ الَّذِينَ فى قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَ الْمُرْجِفُونَ فى الْمَدِينَةِ لَنُغْرِيَنَّك بِهِمْ...'''»: | ||
كلمۀ «إنتهاء»،به معناى امتناع از عملى و ترك كردن آن است. و كلمۀ «مُرجِفُون»،جمع اسم فاعل از «إرجاف» است، و «إرجاف»، به معناى اشاعه باطل، و در سايه آن، استفاده هاى نامشروع بردن است. و يا حداقل مردم را دچار اضطراب كردن است. | |||
و كلمۀ «لَنُغرِيَنَّكَ»، از «إغراء» است، و «إغراء»، به معناى تحريك كسى است به انجام عملى. | |||
و معناى آيه اين است كه: «سوگند مى خورم، اگر منافقان و بيماردلان، دست از فساد انگيزى بر ندارند، و كسانى كه اخبار و شايعات دروغى در بين مردم انتشار مى دهند، تا از آب گِل آلود، اغراض شيطانى خود را به دست آورند، و يا حداقل در بين مسلمانان دلهره و اضطراب پديد آورند، تو را مأمور مى كنيم تا عليه ايشان قيام كنى، و نگذارى در مدينه، در جوارت زندگى كنند، بلكه از اين شهر بيرونشان كنى، و جز مدتى كم مهلتشان ندهى». و منظور از اين مدت كم، فاصلۀ بين مأمور شدن، و انجام دادن مأموريت است. | |||
«'''مَّلْعُونِينَ أَيْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِيلاً'''»: | |||
كلمۀ «ثُقِفُوا»، مجهول ماضى از ماده «ثقف» است، كه به معناى ادراك، و ظفر يافتن به چيزى است. و جملۀ مورد بحث حاليه است، كه حال منافقان و آن دو طايفه ديگر را بيان مى كند. و حاصل مجموع اين حال و آن صاحب حال، اين مى شود كه: | |||
اگر سه طايفه مذكور، دست از فساد برندارند، تو را عليه آنان مى شورانيم، در حالى كه اين سه طايفه، هر جا كه يافت شوند، ملعون باشند، و خونشان براى همه مسلمانان هدر باشد. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۵۱۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۶ صفحه ۵۱۱ </center> | ||
«'''سُنَّةَ اللَّهِ فى الَّذِينَ خَلَوْا مِن قَبْلُ وَ لَن تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلاً'''»: | |||
خداى سبحان مى فرمايد: اين عذاب و نكالى كه به | كلمۀ «سُنّة»، به معناى طريقه معمول و رايج است، كه به طبع خود، غالبا يا دائما جارى باشد. | ||
خداى سبحان مى فرمايد: اين عذاب و نكالى كه به منافقان و آن دو طايفه ديگر وعده داديم و گفتيم كه تبعيدشان مى كنيم و خونشان را هدر مى سازيم، سنتى است از خدا كه در امت هاى پيشين نيز جارى ساخته. هر وقت قومى به راه فساد انگيزى و ايجاد فتنه افتادند و خواستند تا به منظور استفاده هاى نامشروع، در بين مردم اضطراب افكنده، تا در طغيان و سركشى بى مانع باشند، ما آنان را به همين طريق گرفتيم، و تو هرگز دگرگونى در سنت خدا نخواهى يافت. پس در شما امت همان جارى مى شود كه در امت هاى قبل از شما جارى شد. | |||
<span id='link326'><span> | <span id='link326'><span> | ||
==بحث روايتى == | ==بحث روايتى == | ||
چند روايت درباره احكام و آداب طلاق | چند روايت درباره احكام و آداب طلاق | ||
