۱۴٬۵۰۸
ویرایش
برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۴: | خط ۴: | ||
رواياتى در ذيل « | رواياتى در ذيل آیه: «... فقد وكلنا بها قوما ليسوا بها كافرين» | ||
نعمانى در تفسير خود به سندى كه به سليمان بن هارون عجلى دارد از او روايت كرده كه گفت : از امام صادق ( | |||
نعمانى در تفسير خود به سندى كه به سليمان بن هارون عجلى دارد از او روايت كرده كه گفت: از امام صادق (عليه السلام) شنيدم كه مى فرمود: صاحبان اين امر (خلافت و جانشينى پيغمبر اكرم)، حقشان در نزد خداى تعالى محفوظ است، به طورى كه اگر تمامى مردم هم از دنيا بروند، باز خداوند صاحبان اين امر را خواهد آورد و حق ايشان را به آنان واگذار خواهد نمود. | |||
در كافى به سند خود از ابى حمزه از حضرت ابى جعفر باقر (عليهالسلام ) روايت كرده كه در ذيل آيه | |||
و ايشان، همان كسانى هستند كه خداوند در حقشان فرموده: «فان يكفر بها هؤلاء فقد وكلنا بها قوما ليسوا بها بكافرين». و نيز فرموده: «فسوف ياتى الله بقوم يحبهم و يحبونه اذلة على المؤمنين اعزة على الكافرين: پس به زودى خداوند مردمى را خواهد آورد كه ايشان را دوست مى دارد و ايشان خداى را دوست مى دارند. مردمى هستند كه نسبت به مؤمنان، فروتن و متواضع و نسبت به كفار، گردنفراز و متكبر». | |||
مؤلف: اين حديث، از قبيل جرى و تطبيق است. | |||
در كافى به سند خود از ابى حمزه از حضرت ابى جعفر باقر (عليهالسلام ) روايت كرده كه در ذيل آيه «و نوحا هدينا من قبل... بكافرين» فرمود: خداى تعالى به فضل و كرمش از اهل بيت وى، از پدران و برادران و ذريه، كسانى را (به حفظ كتاب و حكم و نبوت) گماشت و اين است معناى اين كه فرمود: «فان يكفر بها هؤلاء'''». يعنى اگر امتت به اين دين كافر شوند، ما اهل بيت تو را موكل كرده ايم كه به آن ايمان آورند و تا ابد به آن كافر نشوند. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۳۷۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۳۷۰ </center> | ||
آرى، ما ايمانى را كه بر بشر عرضه كرده ايم و تو را براى آن مبعوث نموديم، هرگز ضايع و مهمل نمى گذاريم، بلكه بعد از تو نيز به وسيله اهلبيتت، آن را حفظ مى كنيم، و پس از اهلبيت تو، علماى امت و ولات امر من و اهل استنباط خواهد بود، و علومى را كه دروغ و گناه و وزر و طغيان و ريا در آن راه ندارد، استنباط خواهند كرد. | |||
در كتاب محاسن به سند خود از ابن عيينه از ابى | مؤلف: اين روايت را و همچنين روايت قبلی اش را، عياشى نيز نقل كرده، جز اينكه سند آن را حذف كرده است، و اين حديث مانند حديث قبلی اش، از باب تطبيق بر مصداق است. | ||
و در نهج | در كتاب محاسن به سند خود از ابن عيينه از ابى عبدالله (عليه السلام) روايت كرده كه فرمود :به منزل ابوالعباس (منصور دوانيقى) در آمدم، در حالى كه مجلسش آراسته و هر كسى در جاى خود نشسته بود. ابوالعباس وقتى مرا ديد، دست خود را پيش آورد تا با من مصافحه كند، من براى اجابت او نزديك رفتم، تا دستش را در دست بفشارم. ناگهان پايم به گوشه سفره اى كه پيش رويش گسترده بود، برخورد كرد، و از اين عمل آن قدر ناراحت شدم كه خدا مى داند. چون خداى تعالى در حق ما فرموده: «فان يكفر بها هؤلاء فقد وكلنا بها قوما ليسوا بها بكافرين». | ||
در تفسير | آرى، به خدا سوگند، قومى را موكل بر دين كرده كه نماز را به پا مى دارند، و زكات را مى دهند و خدا را بسيار ذكر مى گويند. | ||
مؤلف: حاصل اين روايت، اين است كه امام (عليه السلام)، از اينكه پايش به گوشه سفره خورده، شرمنده درگاه خدا شده، و گويا امام (عليه السلام) خواسته است بفرمايد كفر در جمله «ليسوا بها بكافرين»، منحصر در انكار عقايد حقه نيست، بلكه شامل كفران نعمت نيز هست. | |||
و در نهج البلاغه، امام (عليه السلام) فرموده: اقتدا كنيد به هدايت پيغمبر گرامی تان، كه هدايت او، بهترين هدايت است. | |||
مؤلف: استفاده اين معنا از آيات مورد بحث ، روشن است. | |||
در تفسير قمى، از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) روايت كرده كه فرمود: بهترين هدايتها، هدايت انبيا است. | |||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۳۷۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۷ صفحه : ۳۷۱ </center> | ||
<span id='link193'><span> | <span id='link193'><span> |
ویرایش