۱۷٬۰۰۸
ویرایش
خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
فَلَمَّا نَسوا مَا ذُكرُوا بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنهَوْنَ عَنِ السوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذِينَ ظلَمُوا بِعَذَابِ بَئِيسِ بِمَا كانُوا يَفْسقُونَ(۱۶۵) | فَلَمَّا نَسوا مَا ذُكرُوا بِهِ أَنجَيْنَا الَّذِينَ يَنهَوْنَ عَنِ السوءِ وَ أَخَذْنَا الَّذِينَ ظلَمُوا بِعَذَابِ بَئِيسِ بِمَا كانُوا يَفْسقُونَ(۱۶۵) | ||
فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نهُوا عَنْهُ قُلْنَا لهَُمْ كُونُوا قِرَدَةً | فَلَمَّا عَتَوْا عَن مَّا نهُوا عَنْهُ قُلْنَا لهَُمْ كُونُوا قِرَدَةً خَاسِئِينَ(۱۶۶) | ||
وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّك لَيَبْعَثنَّ عَلَيْهِمْ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسومُهُمْ سوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّك لَسرِيعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(۱۶۷) | وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّك لَيَبْعَثنَّ عَلَيْهِمْ إِلى يَوْمِ الْقِيَامَةِ مَن يَسومُهُمْ سوءَ الْعَذَابِ إِنَّ رَبَّك لَسرِيعُ الْعِقَابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَّحِيمٌ(۱۶۷) | ||
وَ قَطعْنَاهُمْ فى الاَرْضِ أُمَماً مِّنْهُمُ الصالِحُونَ وَ مِنهُمْ دُونَ ذَلِك وَ | وَ قَطعْنَاهُمْ فى الاَرْضِ أُمَماً مِّنْهُمُ الصالِحُونَ وَ مِنهُمْ دُونَ ذَلِك وَ بَلَوْنَاهُم بِالحَْسنَاتِ وَ السيِّئَاتِ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ(۱۶۸) | ||
فَخَلَف مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَاب يَأْخُذُونَ عَرَض هَذَا الاَدْنى وَ يَقُولُونَ سيُغْفَرُ لَنَا وَ إِن يَأْتهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ | فَخَلَف مِن بَعْدِهِمْ خَلْفٌ وَرِثُوا الْكِتَاب يَأْخُذُونَ عَرَض هَذَا الاَدْنى وَ يَقُولُونَ سيُغْفَرُ لَنَا وَ إِن يَأْتهِمْ عَرَضٌ مِّثْلُهُ يَأْخُذُوهُ أَلَمْ يُؤْخَذْ عَلَيهِم مِّيثَاقُ الْكِتَابِ أَن لا يَقُولُوا عَلى اللَّهِ إِلا الْحَقَّ وَ دَرَسوا مَا فِيهِ وَ الدَّارُ الاَخِرَةُ خَيرٌ لِّلَّذِينَ يَتَّقُونَ أَفَلا تَعْقِلُونَ(۱۶۹) | ||
وَ الَّذِينَ يُمَسكُونَ بِالْكِتَابِ وَ أَقَامُوا الصلَوةَ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ المُْصلِحِينَ(۱۷۰) | وَ الَّذِينَ يُمَسكُونَ بِالْكِتَابِ وَ أَقَامُوا الصلَوةَ إِنَّا لا نُضِيعُ أَجْرَ المُْصلِحِينَ(۱۷۰) | ||
خط ۱۰۴: | خط ۱۰۴: | ||
<center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | <center> «'''ترجمه آیات'''» </center> | ||
و چون به ايشان گفته شد در اين قريه جاى گيريد و از هر جاى آن | و چون به ايشان گفته شد در اين قريه جاى گيريد و از هر جاى آن خواستيد، بخوريد و در دعا گوييد گناهان ما فرو ريز، و از اين در، سجده كنان درون شويد تا گناهانتان بيامرزيم، و نيكوكاران را فزونى خواهيم داد. (۱۶۱) | ||
كسانى از ايشان كه ستمگر | كسانى از ايشان كه ستمگر بودند، سخنى جز آنچه دستور داشتند، به جاى آن آوردند و به سزاى آن ستم ها كه مى كردند، از آسمان عذابى به ايشان فرستاديم. (۱۶۲) | ||
ايشان را از دهكده اى كه نزديك دريا | ايشان را از دهكده اى كه نزديك دريا بود، بپرس. چون به حرمت شنبه تعدى كردند، چون ماهى هايشان روز شنبه، دسته دسته سوى ايشان مى آمدند، و روزى كه شنبه نمى گرفتند، نمى آمدند. بدين سان، به سزاى آن عصيان كه مى كردند، مبتلايشان مى كرديم. (۱۶۳) | ||
و چون گروهى از | و چون گروهى از آن ها گفتند براى چه گروهى را كه خدا هلاكشان مى كند، يا عذاب سختشان مى كند، پند مى دهيد، گفتند: پند دادن ما عذر جويى به پيشگاه پروردگارتان است و به اين اميد كه شايد پرهيزكارى كنند. (۱۶۴) | ||
و چون چيزهايى را كه بدان تذكرشان داده شده | و چون چيزهايى را كه بدان تذكرشان داده شده بود، به غفلت سپردند، كسانى را كه از بدى منع مى كردند، رهانيديم، و كسانى را كه ستم كرده بودند، به سزاى آن عصيان كه مى كردند، به عذابى سخت دچار كرديم. (۱۶۵) | ||
وقتى از آنچه نهى شده | وقتى از آنچه نهى شده بودند، سر پيچيدندف گفتيمشان بوزينگان مطرود شويد. (۱۶۶) | ||
و چون پروردگارت اعلام كرد كه تا روز | و چون پروردگارت اعلام كرد كه تا روز قيامت، بر يهودان كسى را مى گمارد كه آن ها را عذابى سخت كند، كه پروردگارت تند مجازات است، و هم او، آمرزگار و رحيم است. (۱۶۷) | ||
و | و آن ها را در زمين به گروه ها تقسيم كرده ايم، بعضى آن ها شايسته گان اند، و بعضى ديگر كم از آن اند، و آن ها را به خوبى ها و بدى ها بيازموديم، شايد به خدا باز گردند. (۱۶۸) | ||
از پس | از پس آن ها جانشينان به جا ماندند، كه كتاب آسمانى را به ميراث برده اند و خواسته اين دنيا به رشوه گيرند و گويند ما را خواهند بخشيد، و اگر خواسته اى نظير آن پيششان آيد، بگيرند، مگر از ايشان در تورات كه مندرجات آن را آموخته اند، پيمان نگرفته اند كه درباره خدا جز حق نگويند. سراى آخرت براى كسانى كه پرهيزكارى مى كنند، بهتر است، چرا خردورزى نمى كنيد؟ (۱۶۹) | ||
و كسانى كه به كتاب خدا چنگ زنند و نماز | و كسانى كه به كتاب خدا چنگ زنند و نماز به پا كنند، ما پاداش اصلاح گران را تباه نمى كنيم. (۱۷۰) | ||
و چون آن كوه را | و چون آن كوه را بكنديم، بالاى آن ها برديم كه گويى سايبانى بود، و گمان بردند كه كوه رويشان افتادنى است، كتابى را كه به شما داده ايم، محكم بگيريد و مندرجات آن را به خاطر بسپاريد، شايد پرهيزكارى كنيد. (۱۷۱) | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۸۳ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۸ صفحه : ۳۸۳ </center> | ||
ویرایش