۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۷ بخش۲۹: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←انسان کفران پیشه، در حال اضطرار، به خدا روی می آورد، و در خوشى ها، او را فراموش می کند
| خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
«'''أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِداً وَ قَائماً يَحْذَرُ الآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ ...'''»: | «'''أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِداً وَ قَائماً يَحْذَرُ الآخِرَةَ وَ يَرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ ...'''»: | ||
اين آيه، بى مناسبت و بدون اتصال با آيه قبلى نيست كه مى فرمود: «وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزرَ أُخرَى». چون فحواى آيه قبل اين است كه: كافر و شاكر برابر نيستند، و با هم | اين آيه، بى مناسبت و بدون اتصال با آيه قبلى نيست كه مى فرمود: «وَ لَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزرَ أُخرَى». چون فحواى آيه قبل اين است كه: كافر و شاكر برابر نيستند، و با هم مشتبه و مختلط نمى گردند. و در آيه مورد بحث، آن را توضيح داده مى فرمايد: قانت و عابدى كه از عذاب خدا مى ترسد، و به رحمت پروردگارش اميدوار است، با كسى كه چنين نيست، يكسان نمى باشد. | ||
پس جمله «أمّن هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللّيلِ سَاجِداً وَ قَائِماً يَحذَرُ الآخِرَةَ وَ يَرجُو رَحمَةَ رَبّه»، يكى از دو طرف ترديد است، و طرف ديگرش، حذف شده و تقدير كلام، چنين است: «أهَذَا الّذِى ذَكَرنَا خَيرٌ أم مَن هُوَ قَانِتٌ...». | پس جمله «أمّن هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللّيلِ سَاجِداً وَ قَائِماً يَحذَرُ الآخِرَةَ وَ يَرجُو رَحمَةَ رَبّه»، يكى از دو طرف ترديد است، و طرف ديگرش، حذف شده و تقدير كلام، چنين است: «أهَذَا الّذِى ذَكَرنَا خَيرٌ أم مَن هُوَ قَانِتٌ...». | ||
