۱۶٬۲۸۸
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۸ بخش۱۰: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←آيات ۱ - ۱۴ سوره زخرف
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
==آيات ۱ - ۱۴ سوره زخرف == | ==آيات ۱ - ۱۴ سوره زخرف == | ||
سوره «زخرف»، مكّى است و هشتاد و نه آيه دارد. | * سوره «زخرف»، مكّى است و هشتاد و نه آيه دارد. | ||
بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | بِسمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * | ||
حم (۱) | حم (۱) | ||
وَ | وَ الْكِتَابِ الْمُبِينِ(۲) | ||
إِنَّا | إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْءآناً عَرَبِيًّا لَّعَلَّكمْ تَعْقِلُونَ(۳) | ||
وَ إِنَّهُ فى أُمِّ | وَ إِنَّهُ فى أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلىُّ حَكِيمٌ(۴) | ||
أَ فَنَضرِب عَنكُمُ الذِّكرَ صفْحاً أَن كنتُمْ قَوْماً مُّسرِفِينَ(۵) | أَ فَنَضرِب عَنكُمُ الذِّكرَ صفْحاً أَن كنتُمْ قَوْماً مُّسرِفِينَ(۵) | ||
وَ كَمْ أَرْسلْنَا مِن نَّبىٍّ فى الاَوَّلِينَ(۶) | وَ كَمْ أَرْسلْنَا مِن نَّبىٍّ فى الاَوَّلِينَ(۶) | ||
وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبىٍ إِلا كانُوا بِهِ يَستهْزِءُونَ(۷) | وَ مَا يَأْتِيهِم مِّن نَّبىٍ إِلا كانُوا بِهِ يَستهْزِءُونَ(۷) | ||
فَأَهْلَكْنَا أَشدَّ مِنهُم بَطشاً وَ مَضى مَثَلُ الاَوَّلِينَ(۸) | فَأَهْلَكْنَا أَشدَّ مِنهُم بَطشاً وَ مَضى مَثَلُ الاَوَّلِينَ(۸) | ||
وَ لَئن سأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ | وَ لَئن سأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السمَاوَاتِ وَ الاَرْض لَيَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِيزُ الْعَلِيمُ(۹) | ||
الَّذِى جَعَلَ لَكمُ الاَرْض مَهْداً وَ جَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سبُلاً لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(۱۰) | الَّذِى جَعَلَ لَكمُ الاَرْض مَهْداً وَ جَعَلَ لَكُمْ فِيهَا سبُلاً لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ(۱۰) | ||
وَ الَّذِى نَزَّلَ مِنَ السمَاءِ مَاءَ بِقَدَرٍ فَأَنشرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتاً كَذَلِك تخْرَجُونَ(۱۱) | وَ الَّذِى نَزَّلَ مِنَ السمَاءِ مَاءَ بِقَدَرٍ فَأَنشرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَّيْتاً كَذَلِك تخْرَجُونَ(۱۱) | ||
وَ الَّذِى خَلَقَ | وَ الَّذِى خَلَقَ الاَزْوَاجَ كلَّهَا وَ جَعَلَ لَكم مِّنَ الْفُلْكِ وَ الاَنْعَامِ مَا تَرْكَبُونَ(۱۲) | ||
لِتَستَوُا عَلى ظهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا استَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا | لِتَستَوُا عَلى ظهُورِهِ ثُمَّ تَذْكُرُوا نِعْمَةَ رَبِّكُمْ إِذَا استَوَيْتُمْ عَلَيْهِ وَ تَقُولُوا سبْحَانَ الَّذِى سخَّرَ لَنَا هَذَا وَ مَا كنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ(۱۳) | ||
وَ إِنَّا إِلى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ(۱۴) | وَ إِنَّا إِلى رَبِّنَا لَمُنقَلِبُونَ(۱۴) | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
سوگند به كتاب روشنگر (۲). | سوگند به كتاب روشنگر (۲). | ||
كه ما آن را خواندنى عربى | كه ما آن را خواندنى عربى كرديم، شايد تعقيل كنيد (۳). | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۲۱ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۸ صفحه : ۱۲۱ </center> | ||
و سوگند كه اين | و سوگند كه اين خواندنى، قبلا در اُمّ الكتاب نزد ما بود، كه مقامى بلند و فرزانه دارد (۴). | ||
آيا به جرم | آيا به جرم اين كه شما مردمى اسرافگريد، از فرستادن قرآن به سوى شما صرف نظر كنيم (۵). | ||
و چه بسا | و چه بسا انبيایى كه در اقوام گذشته فرستاديم (۶). | ||
اقوامى كه هيچ پيغمبرى به سويشان | اقوامى كه هيچ پيغمبرى به سويشان نيامد، مگر آن كه مسخره اش كردند(۷). | ||
و ما نيرومندتر | و ما نيرومندتر آن ها را هلاك كرديم، كه داستان آن ها (در سوره هاى پيش) گذشت (۸). | ||
و اگر از اين بت پرستان بپرسى چه كسى | و اگر از اين بت پرستان بپرسى چه كسى آسمان ها و زمين را آفريده، قطعا مى گويند: خداى عزيز عليم(۹). | ||
خدايى كه زمين را براى شما گهواره كرد، و در آن برايتان | خدايى كه زمين را براى شما گهواره كرد، و در آن برايتان راه ها قرار داد، تا شايد به مقاصد خود، راه يابيد (۱۰). | ||
و همان خدايى كه آب را به اندازه از آسمان نازل كرد، پس به وسيله آن | و همان خدايى كه آب را به اندازه از آسمان نازل كرد، پس به وسيله آن آب، سرزمينى مرده را زنده كرديم، شما هم همين طور سر از خاك در مى آوريد (۱۱). | ||
و آن خدايى كه همه جفت ها را او آفريد، و برايتان از كشتى ها و چارپايان مركب درست كرد (۱۲). | و آن خدايى كه همه جفت ها را او آفريد، و برايتان از كشتى ها و چارپايان مركب درست كرد (۱۲). | ||
تا بر پشت | تا بر پشت آن ها قرار گيريد، و آنگاه هنگام قرار گرفتن بر پشت آن ها، به ياد نعمت پروردگارتان افتيد، و بگوييد: منزه است آن خدايى كه اين مركب را براى ما مسخر كرد، و گرنه ما نمى توانستيم آن را رام خود كنيم (۱۳). | ||
و ما به | و ما به يقين، به سوى پروردگارمان بر مى گرديم (۱۴). | ||
<center> «'''بیان آیات'''» </center> | <center> «'''بیان آیات'''» </center> | ||
اين | اين سوره، به طورى كه آغاز و انجام آن و نيز مطالبى كه بين اين آغاز و انجام فاصله شده، شهادت مى دهد، در مقام انذار و هشدار دادن بشر است، مگر شش آيه آن، كه از جملۀ «إلّا المُتّقِين يَا عِبَاد لَا خَوفٌ عَلَيكُمُ اليَومَ» آغاز مى شود، كه اين شش آيه استطرادى (و از باب حرف، حرف مى آورد)، در وسط آيات سوره قرار گرفته. | ||
<span id='link92'><span> | <span id='link92'><span> | ||
