۱۶٬۸۸۰
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۱۹ بخش۳۸: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←بيان بهانه مشرك كفار در همه اعصار بر عدم پذيرش رسالت الهي
| خط ۱۳۷: | خط ۱۳۷: | ||
<span id='link335'><span> | <span id='link335'><span> | ||
== | ==بهانه مشترك كفار در همۀ عصرها، بر عدم پذيرش رسالت الهي == | ||
و اگر از | و اگر از مسأله آمدن رسولان و دعوت آنان تعبير كرد به جمله «كَانَت تَأتِيهِم - هميشه به سوى آنان مى آمدند»، و نيز از كفر كفار و سخنان ايشان تعبير كرد به «فَقَالُوا» و «كَفَرُوا»، و «تَوَلِوا»، كه به مقابله دلالت بر نداشتن استمرار دارد، بدين جهت بود كه بفهماند كلمه و بهانه كفار در همه اعصار يك چيز بوده، و بر سرِ همان يك كلمه پافشارى هم داشتند. و آن كلمه، عبارت بود از: عناد و لجبازى. | ||
و | |||
و بنابراين، آيه شريفه در معناى آيه زير است كه مى فرمايد: «تِلكِ القُرَى نَقُصّ عَلَيكَ مِن أنبَائِهَا وَ لَقَد جَاءَتهُم رُسُلُهُم بِالبَيّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤمِنُوا بِمَا كَذّبُوا مِن قَبل كَذَلِكَ يَطبَعُ اللّه عَلَى قُلُوبِ الكَافِرِين». | |||
و نيز، در معناى آيه شريفه زير است كه مى فرمايد: «ثُمّ بَعَثنَا مِن بَعدِهِ رُسُلاً إلى قَومِهِم فَجَاؤُهُم بِالبَيّنَاتِ فَمَا كَانُوا لِيُؤمِنُوا بِمَا كَذّبُوا بِهِ مِن قَبل كَذَلِكَ نَطبَعُ عَلى قُلُوبِ المُعتَدِين». | |||
«'''فقالوا ابشر يهدوننا'''» - كلمه «'''بشر'''» هم به يك نفر اطلاق مى شود و هم بر جمع ، و مراد از آن در اينجا معناى دوم است ، به دليل اينكه دنبالش مى فرمايد: «'''يهدوننا - ما را هدايت كنند'''» و اگر كلمه «'''بشر'''» را نكره (بدون الف و لام ) آوردند، به منظور تحقير هدايتگران بوده ، و استفهام در آيه انكارى است ، مى فرمايد از در انكار پرسيدند: آيا افرادى از بشر كه هيچ برترى بر ما ندارند ما را هدايت كنند؟ | «'''فقالوا ابشر يهدوننا'''» - كلمه «'''بشر'''» هم به يك نفر اطلاق مى شود و هم بر جمع ، و مراد از آن در اينجا معناى دوم است ، به دليل اينكه دنبالش مى فرمايد: «'''يهدوننا - ما را هدايت كنند'''» و اگر كلمه «'''بشر'''» را نكره (بدون الف و لام ) آوردند، به منظور تحقير هدايتگران بوده ، و استفهام در آيه انكارى است ، مى فرمايد از در انكار پرسيدند: آيا افرادى از بشر كه هيچ برترى بر ما ندارند ما را هدايت كنند؟ | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۰۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۹ صفحه ۵۰۰ </center> | ||
| خط ۱۵۴: | خط ۱۵۸: | ||
«'''و اللّه غنى حميد'''» - اين جمله جاى تعليل مضمون آيه را گرفته ، و آيه را چنين معنا مى دهد: خداى تعالى در ذاتش غنى و در افعالش محمود است پس آنچه بر سر كفار بياورد، يعنى چشاندن و بال امر آنان ، و تعذيبشان به عذاب اليم در مقابل كفر و اعراضشان ، همه از مقتضاى غناى او و عدل او است ، چون به جز مقتضاى عمل خود آنان را به آنان برنگردانيده . | «'''و اللّه غنى حميد'''» - اين جمله جاى تعليل مضمون آيه را گرفته ، و آيه را چنين معنا مى دهد: خداى تعالى در ذاتش غنى و در افعالش محمود است پس آنچه بر سر كفار بياورد، يعنى چشاندن و بال امر آنان ، و تعذيبشان به عذاب اليم در مقابل كفر و اعراضشان ، همه از مقتضاى غناى او و عدل او است ، چون به جز مقتضاى عمل خود آنان را به آنان برنگردانيده . | ||
<span id='link337'><span> | <span id='link337'><span> | ||
==بيان ركنى ديگر از اركان كفر بت پرستان == | ==بيان ركنى ديگر از اركان كفر بت پرستان == | ||
زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا قُلْ بَلى وَ رَبى لَتُبْعَثُنَّ ثمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَ ذَلِك عَلى اللَّهِ يَسِيرٌ | زَعَمَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن لَّن يُبْعَثُوا قُلْ بَلى وَ رَبى لَتُبْعَثُنَّ ثمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَ ذَلِك عَلى اللَّهِ يَسِيرٌ | ||
