۱۶٬۸۸۹
ویرایش
تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۵: تفاوت میان نسخه‌ها
از الکتاب
←معنای اين كه فرمود: خدا انسان را «اقبار= دفن» كرد، چیست؟
| خط ۱۷۵: | خط ۱۷۵: | ||
كلمۀ «أمَاتَهُ»؛ به معناى تحقق دادن به مرگ انسان است، و مراد از «إقبَار»، دفن كردن مردۀ آدمى و پوشاندنش در شكم زمين است. البته اين، بر اساس غالب است، كه عادت مردم بر آن جارى شده. و به همين جهت، «در گور كردن» را به خداى تعالى نسبت داده؛ چون او (به وسيلۀ كلاغ در داستان هابيل)، هدايتشان كرده و يا به دل ها الهام كرد كه مُردگان خود را دفن كنند. پس اين عمل با خداى تعالى نسبتى دارد، همان طور كه به خود مردم هم نسبتى دارد. | كلمۀ «أمَاتَهُ»؛ به معناى تحقق دادن به مرگ انسان است، و مراد از «إقبَار»، دفن كردن مردۀ آدمى و پوشاندنش در شكم زمين است. البته اين، بر اساس غالب است، كه عادت مردم بر آن جارى شده. و به همين جهت، «در گور كردن» را به خداى تعالى نسبت داده؛ چون او (به وسيلۀ كلاغ در داستان هابيل)، هدايتشان كرده و يا به دل ها الهام كرد كه مُردگان خود را دفن كنند. پس اين عمل با خداى تعالى نسبتى دارد، همان طور كه به خود مردم هم نسبتى دارد. | ||
بعضى گفته اند: منظور از | |||
ليكن وجه قبلى با سياق آيات مناسب تر است | بعضى گفته اند: منظور از «إقبار» اين است كه خداى تعالى، او را صاحب قبر كرد. يعنى دستور داد زنده ها، او را دفن كنند و با اين عمل، مُردۀ او را احترام نموده، از اين كه جيفه اش متعفّن شود، و مردم از بوى آن متنفّر و متأذّى گردند، جلوگيرى نموده. | ||
ليكن وجه قبلى با سياق آيات مناسب تر است. چون آيات در اين زمينه سخن دارند كه تدبير تكوينى خداى تعالى را گوشزد كنند، نه تدبير تشريعى او را كه يكى از آن، تشريع حكم غسل و كفن و دفن اموات است. | |||
«'''ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنشَرَهُ'''»: | |||
در مجمع البيان گفته : كلمه «'''انشار'''» به معناى زنده كردن بعد از مرگ به منظور تصرف است ، همچنان كه جامه را بعد از تا كردن و پيچيدن دوباره باز مى كنند، (تا در آن تصرفى كنند) پس مراد از اين جمله اين است كه خداى تعالى هر وقت بخواهد مردگان در قبر را مبعوث مى كند، و در اين تعبير اشاره اى هم به اين معنا است كه روز بعث را جز خداى تعالى كسى نمى داند. | در مجمع البيان گفته : كلمه «'''انشار'''» به معناى زنده كردن بعد از مرگ به منظور تصرف است ، همچنان كه جامه را بعد از تا كردن و پيچيدن دوباره باز مى كنند، (تا در آن تصرفى كنند) پس مراد از اين جمله اين است كه خداى تعالى هر وقت بخواهد مردگان در قبر را مبعوث مى كند، و در اين تعبير اشاره اى هم به اين معنا است كه روز بعث را جز خداى تعالى كسى نمى داند. | ||
<center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۴۰ </center> | <center> ترجمه تفسير الميزان جلد ۲۰ صفحه ۳۴۰ </center> | ||
