تفسیر:المیزان جلد۲۰ بخش۲۴: تفاوت میان نسخه‌ها

بِأَيْدِى سفَرَةٍ كِرَامِ بَرَرَةٍ

اين دو جمله دو صفت بعد از صفت هستند براى صحف ، و كلمه «'''سفره '''» جمع سفير است ، و سفير به معناى رسول است ، و كلمه «'''كرام '''» صفت آن رسولان است ، به اعتبار ذاتشان و «'''برره '''» صفت ايشان است به اعتبار عملشان ، مى فرمايد: ذاتا افرادى بزرگوارند، و از نظر عمل داراى احسانند.

و معناى اين چند آيه اين است كه : قرآن تذكره اى است كه در صحف متعددى نوشته شده بود صحفى معظم و رفيع القدر، و پاكيزه از هر پليدى و از هر باطل و لغو و شك و تناقض ، و به دست سفيرانى نوشته شده كه ذاتا نزد پروردگارشان بزرگوار، و در عمل هم نيكوكارند.

و از اين آيات بر مى آيد كه براى وحى ، ملائكه مخصوصى است ، كه متصدى حمل صحف آن و نيز رساندن آن به پيامبرانند، پس مى توان گفت اين ملائكه اعوان و ياران جبرئيلند، و تحت امر او كار مى كنند، و اگر نسبت القاى وحى را به ايشان داده ، منافات ندارد با اينكه در جاى ديگر آن را به جبرئيل نسبت دهد، و بفرمايد: «'''نزل به الروح الامين على قلبك '''»، و در جاى ديگر در تعريف جبر ئيل بفرمايد: «'''انه لقول رسول كريم ذى قوه عند ذى العرش مكين مطاع ثم امين '''»، بلكه همين آيه مويد مطلب ما است ، كه مى فرمايد دستوراتش مطاع است ، معلوم مى شود جبرئيل براى رساندن وحى به انبياء، كاركنانى از ملائكه تحت فرمان دارد، پس وحى رساندن آن ملائكه هم وحى رساندن جبرئيل است ، همچنان كه عمل جبرئيل و اعوانش روى هم فعل خداى تعالى نيز هست ، و اين انتساب وحى به چند مقام نظير مساءله توفى و قبض ارواح است ، كه يك جا به اعوان ملك الموت نسبت داده ، و يك جا به خود او، و يك جا به خود خداى تعالى كه بحث آن مكرر گذشت .

ولى بعضى از مفسرين گفته اند: مراد از كلمه سفره نويسندگان از ملائكه اند.

ليكن ، معنايى كه گذشت روشن تر است .

و بعضى ديگر گفته اند: قاريان قرآنند، كه آن را مى نويسند و مى خوانند، كه خواننده محترم به نادرستى آن واقف است .