لِمَدْيَن
ریشه کلمه
قاموس قرآن
نام شهرى بود كه شعيب «عليه السلام» براهل آن مبعوث گرديد[اعراف:85]. اين لفظ ده بار در قران مجيد آمده است و در «اَيْكه» مطلبى گذشت كه تذكر آن دراينجالازم است. در قاموس كتاب مقدس آن را مديان نوشته و گويد: به قول بعضى زمين مديان از خليج عقبه تا به موآب و كوه سينا امتداد داشت و به قول بعضى از شبه جزيره سينا تا فرات امتداد داشت. على هذا مدين نام مملكتى بوده است. در فرهنگ قصص قرآن نقل شده: موقع اين شهر در شرق عقبه است. مردم مدين عرب و از اولاد اسماعيل «عليه السلام»بودند... نام آن شهر اكنون معان است. نگارنده گويد: معان در حال حاضر يكى از استانهاى مملكت اردن، واقع در جنوب شرقى خليج عقبه و مركز ان شهر معان است، شايد معان همان مدين سابق باشد. مدين همان است كه موسى «عليه السلام» از مصر به آنجا گريخت و ده سال به شعيب «عليه السلام» اجير شد [قصص:22]. و از اينكه شعيب به موسى گفت: [قصص:25]. به دست مىآيد كه مدين جزء مملكت مصر نبوده است. و مأموران فرعون قدرت تعقيب موسى را در آنجا نداشتهاند.
