قَرْن
از الکتاب
«قرن» گر چه معمولاً به معناى یک زمان طولانى (صد سال یا هفتاد سال یا سى سال) آمده است، ولى گاهى ـ همان طور که اهل لغت تصریح کرده اند ـ به قوم و جمعیتى که در یک زمان قرار دارند گفته مى شود.
اصولاً «قرن» از مادّه «اقتران» و به معناى نزدیکى است و چون اهل عصر واحد و زمان هاى متقارب به هم نزدیکند هم به آنها، و هم به زمان آنها قرن گفته مى شود.
«قَرْن» از مادّه «وقار» به معناى سنگینى است، و کنایه از قرار گرفتن در خانه ها است، بعضى نیز احتمال داده اند: از مادّه «قرار» بوده باشد که، از نظر نتیجه تفاوت چندانى با معناى اول نخواهد داشت. البته در صورتى که از مادّه «قرار» بوده باشد، فعل امر آن «اِقرَرن» مى شود که راء اول به عنوان تخفیف حذف شده و فتحه آن به قاف منتقل مى گردد و با وجود آن از همزه وصل بى نیاز مى شویم و «قرن» مى شود (دقت کنید).
ریشه کلمه
- قرن (۳۳ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن أَهْلَکْنَا کَم فِي قَبْلَهُم هُم قَبْلِهِم مِنْهُم أَحْسَن هَل مَعْرُوفا مَکّنّاهُم فَنَادَوْا أَشَدّ لَم تُحِس بُيُوتِکُن قَوْلا الْأَرْض لاَت أَثَاثا قُلْن مَا حِين بَطْشا لا فَنَقّبُوا تَبَرّجْن مَرَض لُدّا مَنَاص مَزِيد نَدِيّا رِئْيا أَحَد شِقَاق قُل عَجِبُوا تَبَرّج أَو قَلْبِه قَوْما مَن يَرَوْا نُمَکّن لَدَيْنَا الْبِلاَد لَکُم أَن عِزّة تَسْمَع الْجَاهِلِيّة بِه کَان لَهُم أَ الْأُولَى رِکْزا أَرْسَلْنَا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
