فَأَلّف
قاموس قرآن
(بروزن علم)پيوند. جمع شدن باميل و رغبت (مفردات) بايد دانست الفت جمع شدن مطلق نيست بلكه جمع شدنى است كه ميان اجزاء آن قبول و ميل و الفت باشد بهترين كلمه براى آن در فارسى (پيوند) است [آل عمران:103]. دشمنان بوديد ميان دلهاى شما پيوند داد. «الفته»: انس گرفتن و دوست داشتن (اِيلاف) به معنى الفت دادن مصدر باب افعال است در مجمع و كتب لغت هست: «آلفه اِيلافاً: جَعَلَه يألف». راغب آن را مصدر باب تفعيل گرفته است «المُؤَلَِفَة قُلُوبُهُم» يعنى كسانى كه قلوبشان تأليف و جلب شده. مراد كسان غير اسلامىاند كه براى تأليف قلوب به آنها زكوة داده مىشود. مسلمانان ضغف العقول نيز از مؤلفة قلوبهماند چنانكه سيّد مرحوم در عروه فرموده است [قريش:1-3] لفظ لايلاف در اول آيه متعلق است به «فليعبدوا» يعنى خداى اين خانه را عبادت كنند قريش را الفت داده و محترم كرده است به عقيده بعضى: آن متعلق است به «جَعَلِهُم كَعَصْف» در سوره ما قبل. يعنى براى الفت دادن بقريش اصحاب فيل را كوبيد.
ریشه کلمه
