روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۸۳
از الکتاب
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الْوَصِيَّة
و روي ابن ابي عمير عن عمار بن مروان قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۸۲ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۵۸۴ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۶ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۱
و ابن أبى عمير، از عمّار بن مروان روايت كرده است، كه گفت: به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم: پدرم را ساعت مرگ فرا رسيد، او را گفتم: وصيّت كن، گفت: اين پسر منست- و اشاره به عمر داشت- پس هر كار كه او بكند جايز و نافذ است. امام صادق عليه السّلام فرمود: پدر تو مختصر و مفيد وصيّت كرده براى شما چنان و چنين وصيّت كرده است فرمود: انجام ده، گفتم: وصيّت كرده كنيزى با ايمان و عارف بحقّ اهل بيت را آزاد كنيم، ولى وقتى او را آزاد كرديم معلوم شد كه او از نكاح شرعى نيست فرمود: براى او كفايت كرد زيرا اين مثل كسى است كه قربانى را بشرط فربه بودن بخرد، ولى آن را لاغر بيابد، و همان او را كفايت كرده است.
