روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۴ ش ۳۹۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۴، كِتَابُ الدِّيَات

روي محمد بن اسلم الجبلي عن يونس بن عبد الرحمن عن عبد الله بن مسكان عن ابي بصير قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ يُقْتَلُ وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ وَ لَيْسَ لَهُ مَالٌ فَهَلْ لِأَوْلِيَائِهِ أَنْ يَهَبُوا دَمَهُ لِقَاتِلِهِ وَ عَلَيْهِ دَيْنٌ فَقَالَ إِنَّ أَصْحَابَ اَلدَّيْنِ هُمُ اَلْخُصَمَاءُ لِلْقَاتِلِ فَإِنْ وَهَبَ أَوْلِيَاؤُهُ دَمَهُ لِلْقَاتِلِ ضَمِنُوا اَلدَّيْنَ لِلْغُرَمَاءِ وَ إِلاَّ فَلاَ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۵۵۶

ابو بصير گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: مردى بدهكار و بى‏مال را ميكشند، آيا اولياء او حقّ دارند كه خون او را به قاتل ببخشند در حالى كه بدهكار است؟ فرمود: طلبكاران با قاتل طرف هستند، پس اگر اولياء مقتول خون او را به قاتل ببخشند، خود ضامن دين او براى طلبكاران هستند و چنانچه نبخشند، ضامن نخواهند بود.