روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۵۲۷

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

في روايه حريز عن زراره عن ابي جعفر ع قال :

وَ إِذَا كَانَ‏ يَوْمُ اَلْقِيَامَةِ اِحْتَجَّ اَللَّهُ عَلَى سَبْعَةٍ عَلَى اَلطِّفْلِ وَ اَلَّذِي مَاتَ بَيْنَ اَلنَّبِيِّينَ وَ اَلشَّيْخِ اَلْكَبِيرِ اَلَّذِي أَدْرَكَ‏ اَلنَّبِيَّ ص‏ وَ هُوَ لاَ يَعْقِلُ وَ اَلْأَبْلَهِ وَ اَلْمَجْنُونِ اَلَّذِي لاَ يَعْقِلُ وَ اَلْأَصَمِّ وَ اَلْأَبْكَمِ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ يَحْتَجُّ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ قَالَ فَيَبْعَثُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ رَسُولاً فَيُؤَجِّجُ لَهُمْ نَاراً فَيَقُولُ إِنَّ رَبَّكُمْ يَأْمُرُكُمْ أَنْ تَثِبُوا فِيهَا فَمَنْ وَثَبَ فِيهَا كَانَتْ عَلَيْهِ بَرْداً وَ سَلاَماً وَ مَنْ عَصَى سِيقَ إِلَى اَلنَّارِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۱۷۵

زرارة گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود: چون روز رستاخيز آيد خداوند بر هفت گروه حجّت آورد: ۱- كودكان كه پيش از بلوغ از دنيا رفته‏اند. ۲- كسانى كه در زمان فترت يعنى ميان دو رسول بوده و از دنيا رفته‏اند. ۳- پيران سالخورده كه پيغمبر را درك كرده ولى عقل خود را از دست داده بوده‏اند ۴- بيخردان يا عقب افتادگان روانى. ۵- ديوانگان كه داراى عقل نبوده‏اند. ۶- كران كه حسّ شنوائى نداشته‏اند. ۷- گنگ‏ها و لال‏هاى مادر زاد، هر كدام از اين طوائف با خداوند عزّ و جلّ احتجاج نمايد، فرمود: آنگاه خداوند عزّ و جلّ فرستاده‏اى بسوى آنان گسيل دارد و آتشى براى امتحان ايشان برافروزد پس بآنان فرمان دهد و گويد: پروردگار شما امر فرموده كه خود را در اين آتش افكنيد، پس هر كس در آتش جست آن آتش بر وى سرد و سلامت شود، و هر كس نافرمانى نمود بسوى آتش دوزخ رهسپارش كنند. مؤلّف اين كتاب- رحمه اللَّه- گويد: اين اخبار با هم سازگار است و اختلافى ندارد، و اطفال مشركان در عالم برزخ با پدرانشان در آتشند، ولى حرارت آتش بآنان آزار نميرساند، و براى اينكه حجّت بر ايشان تمامتر باشد آنجا كه در قيامت مأمور شوند بآتش در روند همان كه براى آزمايش ايشان افروخته گشته با تضمينى كه از سلامت ايشان قبلا شده است چنان كه مثل آن را در عالم برزخ مشاهده كرده‏اند، اگر اطمينان حاصل نكردند و از رفتن بآتش در آن روز خوددارى كردند حجّت تمام باشد.