روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۵۴

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي الحسن بن محبوب عن جميل بن صالح ان ابا عبد الله ع قال :

وَ فِي أُخْتَيْنِ أُهْدِيَتَا لِأَخَوَيْنِ فَأُدْخِلَتِ اِمْرَأَةُ هَذَا عَلَى هَذَا وَ اِمْرَأَةُ هَذَا عَلَى هَذَا قَالَ لِكُلِّ وَاحِدَةٍ مِنْهُمَا اَلصَّدَاقُ بِالْغِشْيَانِ وَ إِنْ كَانَ وَلِيُّهُمَا تَعَمَّدَ ذَلِكَ أُغْرِمَ اَلصَّدَاقَ وَ لاَ يَقْرَبُ وَاحِدٌ مِنْهُمَا اِمْرَأَتَهُ حَتَّى تَنْقَضِيَ اَلْعِدَّةُ فَإِذَا اِنْقَضَتِ اَلْعِدَّةُ صَارَتْ كُلُّ اِمْرَأَةٍ مِنْهُمَا إِلَى زَوْجِهَا اَلْأَوَّلِ بِالنِّكَاحِ اَلْأَوَّلِ قِيلَ لَهُ فَإِنْ مَاتَتَا قَبْلَ اِنْقِضَاءِ اَلْعِدَّةِ قَالَ يَرْجِعُ اَلزَّوْجَانِ بِنِصْفِ اَلصَّدَاقِ عَلَى وَرَثَتِهِمَا وَ يَرِثَانِهِمَا اَلرَّجُلاَنِ قِيلَ فَإِنْ مَاتَ اَلزَّوْجَانِ وَ هُمَا فِي اَلْعِدَّةِ قَالَ تَرِثَانِهِمَا وَ لَهُمَا نِصْفُ اَلْمَهْرِ وَ عَلَيْهِمَا اَلْعِدَّةُ بَعْدَ مَا تَفْرُغَانِ مِنَ اَلْعِدَّةِ اَلْأُولَى تَعْتَدَّانِ عِدَّةَ اَلْمُتَوَفَّى عَنْهَا زَوْجُهَا

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۴

جميل بن صالح گويد: امام صادق عليه السّلام در مورد دو خواهر كه به دو برادر تزويج كرده بودند و زوجه اين يك را بديگرى و زوجه ديگرى را به اين يك داده بودند و هر دو بدون توجّه نزديكى كردند فرمود: هر كدام از اين دو شوهر صداق را بسبب همخوابگى مديون است و اگر ولىّ دختران چنين كارى را كرده او ضامن صداق است و بايد تاوان دهد، و شوهر هيچ كدام نبايد با زوجه حقيقى خود همبستر شود تا عدّه استبراء رحم سر آيد و چون مدّت گذشت هر يك بشوى خويش باز مى‏گردد با همان صيغه عقد اوّل، كسى پرسيد اگر زنها پيش از آنكه عدّه‏شان سر آيد وفات كردند چه؟ فرمود: شوهران هر كدام نيم صداق را از ورثه آنها ميستانند و نيز ارث هم ميبرند، پرسيدند: اگر در ايّام عدّه شوهران از دنيا رفتند چه؟ فرمود: زنانشان ارث مى‏برند و نيمى از مهريّه‏شان را ميستانند و پس از اتمام عدّه استبراء رحم عدّه وفات نگه مى‏دارند.