روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۳ ش ۱۲۵۳

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۳، كِتَابُ النِّكَاح

روي جميل بن صالح عن ابي عبيده قال :

وَ سَأَلْتُ‏ أَبَا جَعْفَرٍ ع‏ عَنْ رَجُلٍ كُنَّ لَهُ ثَلاَثُ بَنَاتٍ أَبْكَارٍ فَزَوَّجَ وَاحِدَةً مِنْهُنَّ رَجُلاً وَ لَمْ يُسَمِّ اَلَّتِي زَوَّجَ لِلزَّوْجِ وَ لاَ لِلشُّهُودِ وَ قَدْ كَانَ اَلزَّوْجُ فَرَضَ لَهَا صَدَاقاً فَلَمَّا بَلَغَ أَنْ يُدْخُلَ بِهَا عَلَى اَلزَّوْجِ وَ بَلَغَ اَلزَّوْجَ أَنَّهَا اَلْكُبْرَى قَالَ اَلزَّوْجُ لِأَبِيهَا إِنَّمَا تَزَوَّجْتُ مِنْكَ اَلصُّغْرَى مِنْ بَنَاتِكَ فَقَالَ‏ أَبُو جَعْفَرٍ ع‏ إِنْ كَانَ اَلزَّوْجُ رَآهُنَ‏ كُلَّهُنَّ وَ لَمْ يُسَمِّ لَهُ وَاحِدَةً مِنْهُنَّ فَالْقَوْلُ فِي ذَلِكَ قَوْلُ اَلْأَبِ وَ عَلَى اَلْأَبِ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ يَدْفَعَ إِلَى اَلزَّوْجِ اَلْجَارِيَةَ اَلَّتِي كَانَ نَوَى أَنْ يُزَوِّجَهَا إِيَّاهُ عِنْدَ عُقْدَةِ اَلنِّكَاحِ وَ إِنْ كَانَ اَلزَّوْجُ لَمْ يَرَهُنَ‏ كُلَّهُنَّ وَ لَمْ يُسَمِّ لَهُ وَاحِدَةً مِنْهُنَّ عِنْدَ عُقْدَةِ اَلنِّكَاحِ فَالنِّكَاحُ بَاطِلٌ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۵ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۶۳

ابو عبيده (زياد بن عيسى الحذّاء) گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: مردى داراى سه دختر است و يكى از آن سه را بدون اينكه نامى ببرد به مردى تزويج كرد، و شوهر براى او مهرى معيّن نمود پس از اينكه آنان را دست بدست دادند بمرد خبر رسيد كه آن دختر بزرگ است، مرد به پدر زوجه گفت: من از تو كوچكترت را خواستگارى كرده‏ام، اكنون چه بايد بكنند؟ امام باقر عليه السّلام فرمود: اگر شوهر هر سه را قبلا ديده است و نام هيچ كدام را نبرده، گفتار پدر صحيح است و بايد ميان خود و خدا هر كدام را كه در هنگام عقد نيّت داشته بمرد تحويل دهد و اگر شوهر در هنگام عقد هيچ كدام را نديده و نام كسى را نبرده پس اين ازدواج بكلّى باطل و فاسد است. (زيرا پدر قصد كسى را داشته و شوهر قصد ديگرى را).