روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۳۲۸

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

و روي محمد بن الفضيل عن ابي الصباح الكناني قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ رَجُلٍ صَامَ ثُمَّ ظَنَّ أَنَّ اَلشَّمْسَ قَدْ غَابَتْ وَ فِي اَلسَّمَاءِ غَيْمٌ فَأَفْطَرَ ثُمَ‏ إِنَّ اَلسَّحَابَ اِنْجَلَى فَإِذَا اَلشَّمْسُ لَمْ تَغِبْ قَالَ قَدْ تَمَّ صَوْمُهُ وَ لاَ يَقْضِيهِ

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۵۲

و محمّد بن فضيل، از ابو الصّبّاح كنانى، روايت كرده است، كه گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره مردى سؤال كردم كه روزه گرفت، و آنگاه پنداشت كه خورشيد ناپديد شده است، و آسمان در آن حال ابرى بود، و از اين رو افطاركرد، پس از آن ابر برطرف شد، و ناگهان ديد كه خورشيد غروب نكرده است، فرمود: روزه او كامل است و آن را قضا نمى‏كند.