روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۸۱
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وُجُوبِ الْجُمُعَةِ وَ فَضْلِهَا وَ مَنْ وُضِعَتْ عَنْهُ وَ الصَّلَاةِ وَ الْخُطْبَةِ فِيهَا
و روي ابو بصير عن ابي عبد الله ع انه قال :
| من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۸۰ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۷۸۲ | |||||||||||||
| |||||||||||||||
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۹۰
أبو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه آن حضرت فرمود: همانا خداوند تبارك و تعالى هر شب آدينه از فراز عرش جلال خويش از آغاز شب تا شبگير (سحرگاه) ندا ميدهد (يعنى فرشتهاى از ملائكه كه از طرف خداوند متعال ندا سر ميدهد) آيا بنده مؤمنى نيست كه پيش از بر دميدن صبح از من خواهشى براى آخرت يا دنياى خويش داشته باشد، تا التماس و خواسته او را برآورده سازم؟ آيا بنده مؤمنى نيست كه پيش از برآمدن صبح برخيزد و بر آستان من از گناهان خويش توبه آورد تا او را اجابت كنم؟ و گناهانش را بيامرزم؟ آيا هيچ بنده مؤمنى نيست كه روزيش را تنگ كرده باشم، و او پيش از طلوع صبح دست بدعا بردارد و از من درخواست كند كه روزيش را فراخ گردانم، و من روزى او را زياده گردانم (و همان شب هنگام كه هنوز صبح سر نزده خواهش او را اجابت كنم) آيا هيچ بنده [مؤمنى] نيست كه بيمار باشد و پيش از دميدن صبح از من شفاى خويش طلبد، و من خواسته او را اجابت كرده و وى را عافيت و تندرستى عطا نمايم. آيا هيچ بنده مؤمنى نيست كه در بند زندان و اندوه گرفتار باشد و پيش از طلوع صبح از من درخواست كند كه او را از گرفتارى رهائى بخشم و من او را از حبس و اندوه رهائى بخشم و خاطرش را آسوده گردانم، آيا بنده مؤمنى نيست كه بر او ستم رفته باشد و پيش از دميدن صبح از من درخواست و دادخواهى از ظالم كند؟ و من او را يارى كرده و داد او از ستمكار بستانم و حقّ او را بوى باز رسانم، آن حضرت فرمود: اين ندا پياپى از سوى خداوند متعال ميرسد تا هنگامى كه صبح بردمد.
