روایت:الکافی جلد ۸ ش ۴۷۱

آدرس: الكافي، جلد ۸، كِتَابُ الرَّوْضَة

علي بن ابراهيم عن ابيه عن ابن ابي عمير عن عمر بن اذينه عن زراره قال حدثني ابو الخطاب في احسن ما يكون حالا قال :

سَأَلْتُ‏ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ عَنْ قَوْلِ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ إِذََا ذُكِرَ اَللََّهُ وَحْدَهُ اِشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ اَلَّذِينَ لاََ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ فَقَالَ‏ وَ إِذََا ذُكِرَ اَللََّهُ وَحْدَهُ‏ بِطَاعَةِ مَنْ أَمَرَ اَللَّهُ بِطَاعَتِهِ مِنْ‏ آلِ مُحَمَّدٍ اِشْمَأَزَّتْ‏ قُلُوبُ اَلَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ وَ إِذَا ذُكِرَ اَلَّذِينَ لَمْ يَأْمُرِ اَللَّهُ بِطَاعَتِهِمْ‏ إِذََا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ‏

ترجمه

هاشم رسولى محلاتى, الروضة من الكافی جلد ۲ ترجمه رسولى محلاتى, ۱۳۳

زرارة گويد: ابو الخطاب- در آن زمانى كه بهترين حالات را از نظر مذهب و عقيده داشت- گفت: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم (از تفسير اين آيه): «و چون خدا بتنهائى ياد شود دلهاى كسانى كه عقيده و ايمان بآخرت ندارند رميده گردد» (سوره زمر آيه ۴۵) فرمود: يعنى چون خدا بتنهائى ياد شود در مورد فرمان بردارى كسانى از آل محمد كه خداوند دستور فرمانبردارى آنان را داده است رميده شود دلهاى آنان كه ايمان بآخرت ندارند، و چون ياد شود كسانى كه خدا دستور فرمان بردارى آنان را نداده در آن وقت آنها شادمان گردند.

حميدرضا آژير, بهشت كافى - ترجمه روضه كافى‏, ۳۵۳

زراره مى‏گويد: ابو الخطّاب در آن زمانى كه بهترين وضع را در تدين داشت به من گفت: از امام صادق عليه السّلام در باره اين آيه شريفه: وَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ ... «۲» پرسيدم، و امام عليه السّلام فرمود: يعنى چون خدا به تنهايى ياد شود در باره فرمانبرى كسانى از آل محمد كه خداوند دستور فرمانبردارى از آنان را داده است قلب كسانى كه به آخرت معتقد نيستند تنفّر يابد، و هر گاه يادآورى شوند به كسانى كه خداوند به طاعت آنها فرمان داده بناگاه خرّم و شاد شوند. __________________________________________________

(۲) «و چون خدا به تنهايى ياد شود دلهاى كسانى كه به روز رستخيز ايمان ندارند رمنده شود» (سوره زمر/ آيه ۴۵).