روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۷۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

ابن ابي عمير عن رجل من اصحابه قال قال ابو عبد الله ع :

أَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى‏ مُوسَى ع‏ أَنَّ عِبَادِي لَمْ يَتَقَرَّبُوا إِلَيَّ بِشَيْ‏ءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِنْ ثَلاَثِ‏ خِصَالٍ قَالَ‏ مُوسَى‏ يَا رَبِّ وَ مَا هُنَّ قَالَ يَا مُوسَى‏ اَلزُّهْدُ فِي اَلدُّنْيَا وَ اَلْوَرَعُ عَنِ اَلْمَعَاصِي وَ اَلْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَتِي قَالَ‏ مُوسَى‏ يَا رَبِّ فَمَا لِمَنْ صَنَعَ ذَا فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ يَا مُوسَى‏ أَمَّا اَلزَّاهِدُونَ فِي اَلدُّنْيَا فَفِي‏ اَلْجَنَّةِ وَ أَمَّا اَلْبَكَّاءُونَ مِنْ خَشْيَتِي فَفِي اَلرَّفِيعِ اَلْأَعْلَى لاَ يُشَارِكُهُمْ أَحَدٌ وَ أَمَّا اَلْوَرِعُونَ عَنْ مَعَاصِيَّ فَإِنِّي أُفَتِّشُ اَلنَّاسَ وَ لاَ أُفَتِّشُهُمْ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۹

امام صادق (ع) فرمود: خدا عز و جل به موسى وحى كرد كه: بنده‏هايم به من تقرب نجستند به چيزى كه محبوب‏تر باشد نزد من از سه خصلت، موسى عرض كرد: پروردگارا! آنها چيستند؟ فرمود: اى موسى! زهد در دنيا و ورع از نافرمانيها و گريه از ترس من، موسى عرض كرد: پروردگارا! هر كه اينها را به جا آورد چه پاداشى دارد؟ خدا عز و جل به موسى وحى كرد: اى موسى! اما زاهدان در دنيا، در بهشت باشند و آنان كه از ترس من گريه كنند، در مقام بالاترند و احدى با آنها شريك نباشد و اما آنها كه از نافرمانيها بپرهيزند، من كه همه مردم را بازرسى كنم، آنان را از بازرسى معاف دارم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۳۴

حضرت صادق عليه السلام فرمود: خداى عز و جل بموسى عليه السلام وحى فرمود: كه همانا بندگان من بمن تقرب نجستند بچيزى كه محبوبتر باشد نزد من از سه خصلت، موسى عرضكرد: پروردگارا آنها كدام است؟ فرمود: زهد در باره دنيا (و بى‏اعتنائى بدان) و ورع (و پارسائى) از نافرمانيها و معاصى، و گريه از ترس من، موسى عرضكرد: پروردگارا هر كه اينها را بجا آورد چه پاداشى دارد؟ خداى عز و جل بموسى وحى كرد: اى موسى اما آنان كه در باره دنيا زهد ورزيدند در بهشت باشند، و اما آنان كه از ترس من گريه كنند در بلندترين منازلند، و احدى در آن منازل با آنها شريك نباشد، و اما آنها كه از نافرمانيهاى من بپرهيزند پس من كه همه مردم را (در روز قيامت) بازرسى و تفتيش كنم آنها را بازرسى و تفتيش نكنم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۳۱

ابن‏ابى‏عمير، از بعضى از اصحاب خويش روايت كرده است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام فرمود كه: «خداى- تعالى- به سوى موسى عليه السلام وحى فرمود كه: بندگان من‏ تقرّب نجسته‏اند به سوى من، به چيزى كه در نزد من دوست‏تر باشد از سه خصلت. موسى عرض كرد كه: اى پروردگار من! آن خصلت‏ها چيست؟ فرمود كه: اى موسى! آنها زهد و بى‏رغبتى است در دنيا، و پارسايى از معاصى و نافرمانى‏هاى من، و گريستن از ترس من. موسى عرض كرد كه: اى پروردگار من! چه ثواب است از براى كسى كه اين را بكند؟ پس خداى- تعالى- به سوى او وحى فرمود كه: اى موسى! امّا آنكه در دنيا زاهد و بى‏رغبت است، در بهشت خواهد بود. و امّا آن كسانى كه از ترس من بسيار گريه‏كننده‏اند، در رفيع اعلا باشند كه هيچ‏كس با ايشان مشاركت نكند. (و رفيع اعلا، مسكن پيغمبران و اولياى خدا است و آن را رفيع اعلا مى‏گويند). و امّا پارسايان كه از معصيت‏هاى من دورى مى‏كنند، پس به درستى كه من مردمان را تفتيش مى‏كنم و پاپى ايشان مى‏شوم، و ايشان را تفتيش نمى‏كنم».