روایت:الکافی جلد ۲ ش ۱۶۷۱

آدرس: الكافي، جلد ۲، كِتَابُ الدُّعَاء

عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن عثمان بن عيسي عن اسحاق بن عمار قال :

قُلْتُ‏ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ ع‏ أَكُونُ أَدْعُو فَأَشْتَهِي اَلْبُكَاءَ وَ لاَ يَجِيئُنِي وَ رُبَّمَا ذَكَرْتُ بَعْضَ مَنْ مَاتَ مِنْ أَهْلِي فَأَرِقُّ وَ أَبْكِي فَهَلْ يَجُوزُ ذَلِكَ فَقَالَ نَعَمْ فَتَذَكَّرْهُمْ فَإِذَا رَقَقْتَ فَابْكِ وَ اُدْعُ رَبَّكَ‏ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۶, ۵۹

امام صادق (ع) فرمود: خدا عز و جل به موسى وحى كرد كه: بنده‏هايم به من تقرب نجستند به چيزى كه محبوب‏تر باشد نزد من از سه خصلت، موسى عرض كرد: پروردگارا! آنها چيستند؟ فرمود: اى موسى! زهد در دنيا و ورع از نافرمانيها و گريه از ترس من، موسى عرض كرد: پروردگارا! هر كه اينها را به جا آورد چه پاداشى دارد؟ خدا عز و جل به موسى وحى كرد: اى موسى! اما زاهدان در دنيا، در بهشت باشند و آنان كه از ترس من گريه كنند، در مقام بالاترند و احدى با آنها شريك نباشد و اما آنها كه از نافرمانيها بپرهيزند، من كه همه مردم را بازرسى كنم، آنان را از بازرسى معاف دارم.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۴, ۲۳۵

اسحاق بن عمار گويد: بحضرت صادق عليه السلام عرضكردم: من دعا ميكنم و ميل دارم گريه (نيز) بكنم ولى گريه‏ام نمى‏آيد، و بسا بياد برخى از مردگان خانواده خودم مى‏افتم پس رقت مى‏كنم و گريه كنم آيا اين كار درست است؟ فرمود: آرى آنها را بياد آور و چون رقت كردى گريه كن و پروردگار تبارك و تعالى را بخوان (و بدرگاهش دعا كن).

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۴, ۳۳۳

چند نفر از اصحاب ما روايت كرده‏اند، از احمد بن محمد، از عثمان بن عيسى، از اسحاق بن عمّار كه گفت: به خدمت امام جعفر صادق عليه السلام عرض كردم كه: پيوسته دعا مى‏كنم و مى‏خواهم كه بگريم و مرا گريه نمى‏آيد، و بسا است كه بعضى از كسانى را كه مرده‏اند از اهل من، به خاطر مى‏آورم و به اين سبب دلم نرم مى‏شود و گريه مى‏كنم. آيا آن‏چه من مى‏كنم جائز است؟ فرمود: «آرى، چون چنين است، ايشان را به خاطر مى‏آورى. پس چون دلت نرم شد، گريه كن و پروردگار خود را بخوان و دعا كن».