روایت:الکافی جلد ۱ ش ۶۹۲

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

محمد بن يحيي عن احمد بن محمد عن محمد بن سنان عن اسحاق بن عمار عن ابي عبد الله ع قال :

إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَدَّبَ‏ نَبِيَّهُ ص‏ فَلَمَّا اِنْتَهَى بِهِ إِلَى مَا أَرَادَ قَالَ لَهُ‏ إِنَّكَ لَعَلى‏ََ خُلُقٍ عَظِيمٍ‏ فَفَوَّضَ إِلَيْهِ دِينَهُ فَقَالَ‏ وَ مََا آتََاكُمُ‏ اَلرَّسُولُ‏ فَخُذُوهُ وَ مََا نَهََاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَرَضَ اَلْفَرَائِضَ وَ لَمْ يَقْسِمْ لِلْجَدِّ شَيْئاً وَ إِنَ‏ رَسُولَ اَللَّهِ ص‏ أَطْعَمَهُ اَلسُّدُسَ‏ فَأَجَازَ اَللَّهُ جَلَّ ذِكْرُهُ لَهُ ذَلِكَ وَ ذَلِكَ قَوْلُ اَللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ هََذََا عَطََاؤُنََا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسََابٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۲, ۳۲۹

امام صادق (ع) فرمود: به راستى خدا تبارك و تعالى پيغمبر خود را پرورش داد و چون به آنجا رسيد كه خدا خواست در باره او فرمود (۴ سوره قلم): إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ و دين خود را بدو واگذارد و فرمود (۷ سوره حشر): ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» خدا فريضه‏هاى ارث را مقرر كرد به جد قسمتى نداد و رسول خدا (ص) شش يكِ مالِ ميت را به او داد و خدا آن را اجازه كرد برايش و اين است معنى فرموده خدا عز و جل (۴۰ سوره ص): «اين است بخشش بى‏حساب ما، بده يا نده (اختيار با تو است) و حسابى هم نيست».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۷

امام صادق عليه السلام فرمود: خداى تبارك و تعالى پيغمبرش را تربيت نمود و چون بآنجا كه خدا ميخواست رسيد، در باره او فرمود «تو بر خلق بزرگى استوارى- ۴ سوره ۶۸-» سپس امر دينش را باو واگذاشت و فرمود «آنچه را رسول براى شما آورده بگيريد و از آنچه منعتان كرده باز ايستيد- ۷ سوره ۵۹-». خداى عز و جل سهام ارث را معين كرد و براى جد ميت چيزى قرار نداد، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله شش يك مال ميت را طعمه و بهره او ساخت. خداى- جل ذكره- هم اين را براى او اجازه كرد براى همين است كه خداى عز و جل فرمايد: «اينست بخشش بيحساب ما، خواهى بده و خواهى نگهدار ۴۰ سوره ۴۷-».

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۱, ۸۴۷

محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از محمد بن سنان، از اسحاق بن عمّار، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود كه: «خداى تبارك و تعالى، پيغمبر خود صلى الله عليه و آله را تأديب فرمود و چون او را به منتهاى آنچه مى‏خواست رسانيد، به او فرمود كه: «إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظِيمٍ» «۱». پس دين خود را به او مفوّض فرمود و فرمود كه: «وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا». به درستى كه خداى عزّوجلّ در باب ميراث، فرائض و سهامى چند را واجب گردانيد و از براى جد (كه پدر پدر، يا پدر مادر ميّت است)، چيزى را قسمت نفرمود. به تحقيق كه رسول خدا صلى الله عليه و آله شش يكِ اصل مال را به او طعمه داد و خداى جلّ ذكره آن را از براى او اجازه فرمود. و اين است معنى قول خداى عزّوجلّ: «هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِكْ بِغَيْرِ حِسابٍ» «۲»». __________________________________________________

(۱). قلم، ۴.
(۲). ص، ۳۹.