روایت:الکافی جلد ۱ ش ۱۲۴۳

آدرس: الكافي، جلد ۱، كِتَابُ الْحُجَّة

الحسين بن محمد عن معلي بن محمد عن احمد بن محمد بن علي عن علي بن جعفر قال سمعت ابا الحسن ع يقول :

بَيْنَا رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ جَالِسٌ إِذْ دَخَلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ لَهُ أَرْبَعَةٌ وَ عِشْرُونَ وَجْهاً فَقَالَ لَهُ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ حَبِيبِي‏ جَبْرَئِيلُ‏ لَمْ أَرَكَ فِي مِثْلِ هَذِهِ اَلصُّورَةِ قَالَ اَلْمَلَكُ لَسْتُ‏ بِجَبْرَئِيلَ‏ يَا مُحَمَّدُ بَعَثَنِي اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنْ أُزَوِّجَ اَلنُّورَ مِنَ اَلنُّورِ قَالَ مَنْ مِمَّنْ قَالَ فَاطِمَةَ مِنْ‏ عَلِيٍ‏ قَالَ فَلَمَّا وَلَّى اَلْمَلَكُ إِذَا بَيْنَ كَتِفَيْهِ‏ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ عَلِيٌ‏ وَصِيُّهُ فَقَالَ‏ رَسُولُ اَللَّهِ ص‏ مُنْذُ كَمْ كُتِبَ هَذَا بَيْنَ كَتِفَيْكَ فَقَالَ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَخْلُقَ اَللَّهُ‏ آدَمَ‏ بِاثْنَيْنِ وَ عِشْرِينَ‏ أَلْفَ عَامٍ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۳, ۳۲۷

على بن جعفر گويد: شنيدم ابو الحسن (ع) مى‏فرمود: در اين ميان كه رسول خدا (ص) نشسته بود به ناگاه فرشته‏اى بر او در آمد كه بيست و چهار رو داشت، رسول خدا (ص) به او فرمود: اى دوستم جبرئيل من تو را در اين صورت نديده بودم، آن فرشته گفت: اى محمد (ص) من جبرئيل نيستم، خدا مرا فرستاده كه نور را به نور تزويج كنم. فرمود: چه كسى را با چه كسى؟ گفت: فاطمه را به على، فرمود: چون آن فرشته پشت كرد به ناگاه ميان دو شانه‏اش نقش‏ بود محمد رسول خدا، على وصى او است، رسول خدا (ص) فرمود: از چه زمانى اين ميان دو شانه‏ات نوشته است؟ فرمود: بيست و در هزار سال پيش از آنكه خدا آدم را بيافريند.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۲, ۳۵۹

موسى بن جعفر عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله نشسته بود كه فرشته‏اى كه ۲۴ چهره داشت وارد شد، پيغمبر (ص) فرمود: محبوبم جبرئيل! من تو را هيچ گاه باين صورت نديده‏ام، فرشته گفت: من جبرئيل نيستم، اى محمد! مرا خداى عز و جل فرستاده تا نور را جفت نور گردانم، فرمود: كه را با كه؟ گفت: فاطمه را با على، و چون فرشته پشت گردانيد، ميان دو شانه‏اش نوشته بود: محمد رسول خداست، على وصى اوست. پيغمبر فرمود: از كى اين جمله ميان دو شانه تو نوشته شده؟ عرضكرد: بيست و دو هزار سال پيش از خلقت آدم.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۲, ۵۸۵

حسين بن محمد، از معلّى بن محمد، از احمد بن محمد بن على، از على بن جعفر روايت كرده است كه گفت: شنيدم از حضرت امام موسى كاظم عليه السلام كه مى‏فرمود: «در بين آن‏كه رسول خدا صلى الله عليه و آله نشسته بود، ناگاه فرشته‏اى بر آن حضرت داخل شد كه او را بيست و چهار رو بود. رسول خدا صلى الله عليه و آله به آن فرشته فرمود كه: اى حبيب من، اى جبرئيل، من هرگز تو را در مثل اين صورت نديده‏ام؟ آن فرشته عرض كرد كه: من جبرئيل نيستم يا محمد، خداى عزّوجلّ مرا فرستاده كه نور را با نور جفت گردانم (يعنى: كسى را به كسى تزويج كنم). پيغمبر صلى الله عليه و آله فرمود كه: كى را با كى؟ گفت: فاطمه را به على. چون آن فرشته پشت گردانيد، پيغمبر ديد كه در ميان شانه‏هاى او نوشته كه: محمد، رسول خداست و على، وصىّ اوست. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود كه: مدّت چند وقت است كه اين، در ميان شانه‏هاى تو نوشته شده است؟ عرض كرد كه: بيست و دو هزار سال پيش از آن‏كه خدا آدم را بيافريند».