بَارَکْنَا
از الکتاب
«برکت» در اصل از «برک» (بر وزن درک) به معناى سینه شتر است، و هنگامى که شتر سینه خود را بر زمین مى افکند، همین ماده در مورد او به کار مى رود (بَرَکَ الْبَعِیْرُ). و تدریجاً این ماده، در معناى ثبوت و دوام چیزى به کار رفته است، برکه آب را نیز از آن جهت «برکه» گویند که آب در آن ثابت است، و مبارک را از این نظر «مبارک» مى گویند که خیر آن باقى و برقرار است.
ریشه کلمه
- برک (۳۲ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ فِيهَا الّتِي مِن الْأَرْض إِلَى إِسْحَاق الْمَسْجِد عَلَى الصّالِحِين عَلَيْه الّذِي حَوْلَه لِلْعَالَمِين لِنُرِيَه مَغَارِبَهَا الْأَقْصَى الْقُرَى قُرًى کُنّا وَهَبْنَا تَمّت ظَاهِرَة نَبِيّا بَيْن بِکُل بِإِسْحَاق بِأَمْرِه لَه لُوطا آيَاتِنَا کَلِمَة رَبّک تَجْرِي مَشَارِق بَيْنَهُم قَدّرْنَا الْحَرَام بَشّرْنَاه شَيْء إِنّه الْحُسْنَى نَجّيْنَاه يُسْتَضْعَفُون هُو عَالِمِين جَعَلْنَا عَاصِفَة السّمِيع السّيْر کَانُوا الْأَخْسَرِين ذُرّيّتِهِمَا الرّيح الْکَفُور يَعْقُوب مُحْسِن الْبَصِير بَنِي لَيْلا الّذِين لِسُلَيْمَان سِيرُوا الْقَوْم بِعَبْدِه إِسْرَائِيل
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
