الْبُقْعَة

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«بُقْعَه» به معناى قطعه زمینى است که نسبت به اطرافش مشخص است.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

محلّ. قسمتى از زمين [قصص:30]. قاموس گويد: بقعه (بضم اوّل و گاهى به فتح آن) تكّهاى از زمين است كه در هيئت زمين مجاور نيست. در اقرب قطعه‏اى از زمين گفته است.