الْبُقْعَة
از الکتاب
«بُقْعَه» به معناى قطعه زمینى است که نسبت به اطرافش مشخص است.
ریشه کلمه
- بقع (۱ بار)
قاموس قرآن
محلّ. قسمتى از زمين [قصص:30]. قاموس گويد: بقعه (بضم اوّل و گاهى به فتح آن) تكّهاى از زمين است كه در هيئت زمين مجاور نيست. در اقرب قطعهاى از زمين گفته است.
کلمات نزدیک مکانی
مِن فِي الْمُبَارَکَة الْأَيْمَن الشّجَرَة الْوَادِي شَاطِئ أَن يَا نُودِي مُوسَى إِنّي أَتَاهَا أَنَا فَلَمّا اللّه
تکرار در هر سال نزول
نمودار تکرار در هر سال نزول
سال نزول
0
1
2
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
1
0
0
0
0
0
0
0
0
0
0
