روایت:الکافی جلد ۲ ش ۷۹۹

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

علي عن ابيه عن ابن ابي عمير عن جميل عن محمد بن مروان قال قال لي ابو عبد الله ع :

مَا مُنِعَ‏ مِيثَمٌ‏ رَحِمَهُ اَللَّهُ مِنَ اَلتَّقِيَّةِ فَوَ اَللَّهِ لَقَدْ عَلِمَ أَنَّ هَذِهِ اَلْآيَةَ نَزَلَتْ فِي‏ عَمَّارٍ وَ أَصْحَابِهِ إِلاََّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمََانِ‏

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۴۹

از محمد بن مروان، گويد: امام صادق (ع) به من فرمود: چه چيزى ميثم رحمه اللَّه را بازداشت از تقيّه (ميثم ره از تقيّه نبود خ ل) به خدا سوگند كه او مى‏دانستد اين آيه در باره عمّار و اصحابش نازل شده (۱۰۶ سوره نحل): «جز كسى كه در فشار است و دلش مطمئن است به ايمان».

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۱۲

امام صادق عليه السّلام فرمود: پدرم ميفرمود: چه چيز بهتر از تقيه چشم مرا روشن ميكند؟ تقيه سپر مؤمن است.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۴۷

على، از پدرش، از ابن‏ابى‏عمير، از جميل، از محمد بن مروان روايت كرده‏ است كه گفت: امام جعفر صادق عليه السلام به من فرمود كه: «چه چيز ميثم را از تقيّه منع كرد؟ پس به خدا سوگند كه مى‏دانست كه اين آيه در قصّه عمّار و يارانش فرود آمد. «إِلَّا مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإِيمانِ». «۱» __________________________________________________

(۱). نحل، ۱۰۶. مگر كسى كه اجبار شود، در حالى كه دلش آرميده به ايمان است.