روایت:الکافی جلد ۲ ش ۸۰۰

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

ابو علي الاشعري عن محمد بن عبد الجبار عن صفوان عن شعيب الحداد عن محمد بن مسلم عن ابي جعفر ع قال :

إِنَّمَا جُعِلَتِ اَلتَّقِيَّةُ لِيُحْقَنَ بِهَا اَلدَّمُ فَإِذَا بَلَغَ اَلدَّمَ فَلَيْسَ تَقِيَّةٌ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۶۴۹

از امام باقر (ع) كه فرمود: همانا تقيّه براى اين مقرر شده كه خون و جان با آن نگهدارى شود و اگر تقيّه به خون ريزى كشد، ديگر تقيّه‏اى نيست (و در ريختن خونِ ديگران تقيّه روا نيست).

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۳۱۲

امام باقر عليه السّلام فرمود: تقيه تنها براى جلوگيرى از خونريزى وضع شده، پس هر گاه بخونريزى رسد تقيه نباشد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۵۴۹

ابوعلى اشعرى، از محمد بن عبدالجبّار، از صفوان، از شعيب حدّاد، از محمد بن مسلم، از امام محمد باقر عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «تقيّه قرار داده نشد، مگر از براى آنكه خون محفوظ باشد و از ريختن باز داشته شود. پس چون كار به خون رسد، تقيّه نيست».