روایت:الکافی جلد ۲ ش ۲۸۴

آدرس: الكافي، جلد ۲، كتاب الإيمان و الكفر

حميد بن زياد عن الحسن بن محمد بن سماعه عن غير واحد عن ابان بن عثمان عن حفص الكناسي عن ابي عبد الله ع قال :

مَا مِنْ عَبْدٍ يَرَى مُبْتَلًى فَيَقُولُ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي عَدَلَ عَنِّي مَا اِبْتَلاَكَ بِهِ وَ فَضَّلَنِي عَلَيْكَ بِالْعَافِيَةِ اَللَّهُمَّ عَافِنِي مِمَّا اِبْتَلَيْتَهُ بِهِ إِلاَّ لَمْ يُبْتَلَ بِذَلِكَ اَلْبَلاَءِ

ترجمه

کمره ای, اصول کافی ترجمه کمره ای جلد ۴, ۲۹۷

از امام صادق (ع) فرمود: بنده‏اى نيست كه گرفتارى بيند و بگويد: «سپاس خدائى را سزا است كه از من برگرفت آنچه را كه تو را بدان گرفتار كرد و مرا بر تو به عافيت برترى داد، بار خدايا، به من عافيت بخش از آنچه او را بدان گرفتار كردى» جز آنكه بدان بلا گرفتار نشود.

مصطفوى‏, اصول کافی ترجمه مصطفوی جلد ۳, ۱۵۴

امام صادق عليه السّلام فرمود: هر بنده‏ئى كه گرفتار و دردمندى را ببيند و بگويد: «حمد خدائى را كه آنچه ترا بدان مبتلى ساخت از من بگردانيد و بسبب عافيت مرا بر تو برترى داد، بار خدايا مرا از آنچه گرفتارش ساختى بركنار دار» خدا او را بآن بلا گرفتار نسازد.

محمدعلى اردكانى, تحفة الأولياء( ترجمه أصول كافى) - جلد ۳, ۲۶۵

حميد بن زياد، از حسن بن محمد بن سماعه، از چندين نفر، از ابان بن عثمان، از حفص كناسى، از امام جعفر صادق عليه السلام روايت كرده است كه فرمود: «هيچ بنده‏اى نيست كه مبتلايى را ببيند، پس بگويد كه: الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى عَدَلَ عَنى مَا ابْتَلاكَ بِهِ وَفَضَّلَنى عَلَيْكَ بِالْعافِيَةِ اللَّهُمَّ عافِنى مِمَّا ابْتَلَيَتَهُ بِهِ، مگر اينكه هرگز به آن بلاء مبتلى نشود». و ترجمه دعا اين است كه:

«حمد از براى خدايى كه گردانيده از من، آن‏چه را كه تو را به آن مبتلى ساخته و آزموده، و مرا بر تو زيادتى داده به عافيت و سلامتى. بار خدايا! هميشه مرا عافيت بخش، از آن‏چه او را به آن مبتلى گردانيده‏اى».